არჩილ სიხარულიძე 2020 წელი რუსეთში პოლიტიკური აჟიოტაჟით დაიწყო – 15 იანვარს მთავრობა გადადგა და დაანონსდა საკონსტიტუციო ცვლილებები. გაჩნდა მოლოდინი, რომ კრემლში პოსტ-პუტინურ პერიოდში გადასვლისთვის მზადებას შეუდგნენ. ექსპერტების ვარაუდით, ხელისუფლებაში დიდი ხნის განმავლობაში მყოფი სხვა ავტორიტარი ლიდერების მსგავსად, ვლადიმირ პუტინმა თავისი პოლიტიკური მემკვიდრისთვის მყარი ნიადაგის შემზადება და

მიუხედავად იმისა, რომ ევროპის საბჭოს მინისტრთა კომიტეტის 130-ე შეხვედრის ჩატარება თბილისის ნაცვლად ქ. სტრასბურგში უკვე გადაწყვეტილია, მიზანშეწონილად მიგვაჩნია საზოგადოებისთვის აღნიშნული მოვლენის ირგვლივ დეტალური იურიდიული და ეკონომიკური ანალიზის შემოთავაზება, მათი სრულფასოვანი ინფორმირებისათვის. სამწუხაროდ თავის დროზე საზოგადოებრივი აზრის ჩამოყალიბება მსგავსი ანალიზის გარეშე განხორციელდა, რაც სასუ

პაატა ზაქარეიშვილი მოვლენები აფხაზეთში მძაფრსიუჟეტიანი ფილმის სცენარით ვითარდება. პოლიტიკური თრილერი კი აქ იმით დაიწყო, რომ 2019 წლის 21 ივლისისთვის დანიშნულ ე.წ. საპრეზიდენტო არჩევნებამდე სამი თვით ადრე, ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი და ე. წ. პრეზიდენტობის კანდიდატი ასლან ბჟანია სოხუმის ერთ-ერთ კაფეში მოწამლეს. იგი ჯერ სოჭის, შემდეგ კი მოსკოვის სამედიცინო კლინიკაში გადაიყვანეს. რუსეთის დედაქალაქში და

ჯოშუა მაუნდი – მიჩიგანის უნივერსიტეტის ისტორიისა და სოციოლოგიის დოქტორი The New Republic, 2016   დემოკრატიულ პარტიას აჩრდილი დასდევს – „მაკგოვერნიზმი“. 1972 წელს, პრეზიდენტმა რიჩარდ ნიქსონმა მისი ოპონენტი, ჯორჯ მაკგოვერნი დამაჯერებლად, სახალხო მხარდაჭერის 23%-იანი სხვაობით დაამარცხა. მაკგოვერნის დამარცხების შემდეგ, დემოკრატები ცენტრისკენ წავიდნენ ისე, რომ უკან აღარც მოუხედავთ. ეს ცენტრ

ზაზა შათირიშვილი 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებამდე 8 თვეზე ნაკლები რჩება. თუმცა, დღემდე ჯერ საბოლოოდ არ არის გამოკვეთილი, როგორი იქნება საარჩევნო სისტემა, რომელი პარტიები გაერთიანდებიან საარჩევნო ბლოკებად და რომლები – „ინდივიდუალურად“ მიიღებენ არჩევნებში მონაწილეობას, ვინ იქნებიან ამა თუ იმ პარტიის „ახალი სახეები“… მიუხედავად ასეთი ბუნდოვანებისა და გაურკვევლობისა,  წინასაარჩევნო ინტ

არის თუ არა საარჩევნო სისტემა დემოკრატიულობის მსაზღვრელი ? რამდენად იგრძნობა სხვაობა პარტიებს შორის იდეოლოგიური თვალსაზრისით ? რამდენად ეფექტურად მუშაობს ორგანული კანონი ,,პარტიების საქმიანობის შეწყვეტასთან’’ დაკავშირებით? რატომ უჭირს ამომრჩეველს მოახდინოს საკუთარი თავის იდენტიფიცირება პარტიასთან ? მოწვეულ სტუმრებთან ერთად მიმოვიხილავთ საქართველოში პარტიული კულტურის განვითარების პერსპექტივებსა და

ვაჟა ბერიძე 31 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნები საქართველოს 2020 წლის პოლიტიკურ ცხოვრებაში, ალბათ, ყველაზე გამორჩეული და მნიშვნელოვანი მოვლენაა. ამ არჩევნების შედეგებმა უნდა განსაზღვროს ქვეყნის განვითარების კურსი მომავალი 4 წლის განმავლობაში. ასეთი ზოგადსახელმწიფოებრივი დატვირთვის გათვალისწინებით, სავსებით ბუნებრივია, რომ ქვეყანაში არსებული ყველა მეტ-ნაკლებად ანგარიშგასაწევი პოლიტიკური ძალა აქტიურ

საქართველოს განვითარების მიმართულებას, მის სვლა-გეზს, მნიშვნელოვანწილად, განიპირობებდა და განაპირობებს მისი გეოგრაფიული მდებარეობა. ჩვენი ქვეყანა იმ უძველეს სატრანსპორტო გზაჯვარედინზე მდებარეობდა, რომელიც ჩრდილოეთისა და სამხრეთის, დასავლეთისა და აღმოსავლეთის ქვეყნებს აკავშირებდა და მასზე გადიოდა უძველესი სატრანსპორტო მაგისტრალი – ძველი აბრეშუმის გზა. საქართველოს ხელსაყრელი სატრანსპორტო გეოგრ

გრაიფსვალდის უნივერსიტეტში წაკითხული მოხსენება, 2018 წლის ზამთარში.               სოციალური და პოლიტიკური ტრანსფორმაციის პროცესი პოსტსაბჭოთა სივრცეში ყურადღებას ამახვილებდა არა მხოლოდ ძველი (საბჭოთა) პოლიტიკური წესრიგის პოლიტიკურ-იდეოლოგიური დეკონსტრუქციაზე, არამედ ის აგრეთვე განსაკუთრებულ აქცენტს აკეთებდა პოლიტიკური ენის ახალი მოდელების ფორმაციაზე. გამომდინარე აქედან,  გასაკვირი არ არის, რომ ახა

ორი თვალსაზრისი   გიორგი აბრამიშვილი 1978 წელს ექსპლუატაციაში შევიდა ენგურჰესი, ხოლო 1985 წელს – ჟინვალჰესი, გასული საუკუნის 80-იანი წლების ბოლოს  იგეგმებოდა კიდევ ერთი ჰიდროგიგანტის –  ხუდონჰესის მშენებლობა, მაგრამ ძირითადად, საბჭოთა კავშირის დაშლის პროცესმა, ასევე ხუდონჰესის მიმართ ქართული საზოგადოების ნაწილში არსებულმა უარყოფითმა დამოკიდებულებამ, ეს პროექტი ჩაშალა, ყოველ შემთხვ

რამაზ საყვარელიძე ბოლო პერიოდში ამერიკელმა კონგრესმენებმა და სენატორებმა საქართველოს ხელისუფლებას რამდენიმე წერილი გამოუგზავნეს, რომლებშიც ისინი შეშფოთებას გამოხატავდნენ ცალკეული საკითხების მიმართ ოფიციალური თბილისის დამოკიდებულებასთან დაკავშირებით. კერძოდ, ამერიკელმა პოლიტიკოსებმა საჯაროდ გამოთქვეს საყვედური: 1) „საარჩევნო რეფორმის (შერეული სისტემიდან პროპორციულ მოდელზე გადასვლა) დაპირების არშესრ

ბრიტანეთში ჩატარებულმა არჩევნებმა თანამედროვე დასავლეთში ახალი იდეოლოგიური რეკონსტრუქციის პროცესი კიდევ ერთხელ წარმოაჩინა, რასაც მნიშვნელოვნად განაპირობებს როგორც დემოკრატიის, ასევე ლიბერალური გლობალიზმის კრიზისი ჩვენს ეპოქაში. თუმცა, ბრიტანეთის არჩევნები არ ცვლის გლობალური წესრიგის შინაარს, ის მხოლოდ ხელს უწყობს იდეოლოგიური განახლების პროცესს არსებული წესრიგის შიგნით და მისი გამოყენებით.    

უტა ბიწაძე – ჟურნალისტი   მიუხედავად მრავალი კულტურული თუ პოლიტიკური გარდაქმნებისა, საქართველოში ისევ პრობლემად რჩება საღი აზრის არსებობა. მსგავსად უწინდელისა, სპონტანურად თუ პროვოკაციულად გაჩენილი პრობლემების გადაჭრა ისევ ბარიკადებთან დგომას საჭიროებს. ამასთანავე, სახეზეა პოლიტიკოსების მიერ ახალგაზრდების ისევ ბოროტად გამოყენება. აქედან გამომდინარე, ეჭვის ქვეშ დგება ის თუ რამდენად გაიზა

შოთა კინწურაშვილი შოთა კინწურაშვილი – ღვთისმეტყველების მაგისტრი, მიუნხენის უნივერსიტეტის თეოლოგიური ფაკულტეტის დოქტორანტი       „ეს ეკონომიკა კლავს!“ – 2013 წლის სამოციქულო წერილში გაჟღერებული ასეთი მკაცრი და რადიკალური წინადადებით არგენტინელმა პაპმა რომის კათედრიდან ახალი სული შთაბერა მწვავე სოციალურ საკითხების განხილვას და ქრისტიანული ეკლესიისა თუ თეოლოგიის დღის წესრიგ

ყველანაირი ეკონომიკური ზრდა რომ კარგი შეიძლება არ იყოს, ამას თურქეთის ეკონომიკის ახლანდელი კრიზისიც მოწმობს. სპეკულაციური ზრდა წარმოშობს ფინანსურ ბუშტს, რომელიც აუცილებლად გასკდება და კიდევ დიდხანს გაჭედავს ქვეყანას სტაგნაციაში. 2002 წლის არგენტინის კრიზისი პოსტ-ცივი ომის პერიოდში განვითარებადი ეკონომიკების ბოლო კრიზისი იყო (რუსეთის, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის, ბრაზილიის და მექსიკის კრიზისების კვალდ

სანდრო ბაკურაძე – აღმოსავლეთმცოდნე, თურქოლოგი მოულოდნელი შედეგით დამთავრდა 31 მარტის ადგილობრივი არჩევნები თურქეთში – სახელისუფლებო ალიანსმა ბურსას გარდა ყველა მნიშვნელოვანი დიდი ქალაქი დაკარგა ოპოზიციურ ალიანსთან ელექტორალურ დაპირისპირებაში, ხოლო ქურთებისა და მემარცხენეების ალიანსმა – ხალხთა დემოკრატიულმა პარტიამ, ერთის მხრივ მოახერხა იმ მუნიციპალიტეტების უმეტესობის დაბრუნება სა

ვიქტორ ყიფიანი ვიქტორ ყიფიანი – იურიდიული ფირმა „მგალობლიშვილი ყიფიანი ძიძიგურის“ დამფუძნებელი და აღმასრულებელი პარტნიორი. ვიქტორ ყიფიანი აღიარებულია, როგორც საქართველოში ერთ–ერთი წამყვანი კერძო სამართლის იურიდიული პრაქტიკოსი ყველა ძირითად საერთაშორისო ცნობარებისა თუ პუბლიკაციების მიხედვით, მათ შორის IFLR, Chambers Global, Chambers Europe, Who’s Who Legal და The Legal 500–ის მიერ. მან დაამთა

ჯონი მელიქიანი ჯონი მელიქიანი – პოლიტიკური და სამართლებრივი კვლევების ცენტრის ხელმძღვანელი (ერევანი, სომხეთი)   თანამედროვე ქართულ-რუსული ურთიერთობები უკვე 11 წელია კრიზისსა და ჩიხშია – ქვეყნებს შორის არ არის დიპლომატიური ურთიერთობები, ხოლო რუსეთის ფედერაციის მხრიდან საქართველოს მოქალაქეებისთვის ცალმხრივად მოქმედებს სავიზო რეჟიმი. ამავდროულად, ორი ქვეყნის ცხადი და სტაბილური ურთიერ

სერგეი მარკედონოვი სერგეი მარკედონოვი – რუსეთის სახელმწიფო ჰუმანიტარული უნივერსიტეტის საგარეო პოლიტიკის და რეგიონული კვლევების კათედრის დოცენტი         რუსულ-ქართული დიალექტიკა რუსეთისა და საქართველოს ურთიერთობები უკვე მრავალი წელია სამხრეთ კავკასიაში ერთ-ერთ ყველაზე მწვავე და პრობლემურ საკითხს წარმოადგენს. ერთი მხრივ, ორ ქვეყანას შორის ყველაფერი გარკვეული და ცხადია. არ ა

პაატა ზაქარეიშვილი პაატა ზაქარეიშვილი – კონფლიქტოლოგი, შერიგებისა და სამოქალაქო თანასწორობის საკითხებში საქართველოს ყოფილი სახელმწიფო მინისტრი როგორ მივიდა საქართველო შვეიცარულ კომპანია SGS-სთან შეთანხმებამდე და რას უნდა ველოდეთ ამ დოკუმენტის რეალურად და სრულად ამუშავების შემთხვევაში. რა რისკები და სარგებელია მოსალოდნელი და რა ფაქტორების გათვალისწინება მოუწევს საქართველოს, რომ დოკუმენტი სამშ