დიკ ჩეინი & ჯორჯ ბუში უმცროსი, თეთრი სახლი 2018 წლის მიწურულს ამერიკულ კინოთეატრებში რეჟისორ ადამ მაკკეის ფილმის „ვიცეს“ პრემიერა შედგა, რომელიც აშშ-ის ვიცე-პრეზიდენტის დიკ ჩეინის პოლიტიკურ გენეზისზე გვიამბობს. ფილმის ნარატივი აგებულია დიკ ჩეინის მისწრაფებაზე თეთრ სახლში სხვადასხვა პოზიციებზე ყოფნისას მოეხდინა ძალაუფლების მაქსიმალური კონცენტრაცია პრეზიდენტის ინსტიტუტში. ჩეინის მიდგომა დაფუძნებ

სანდრო ბაკურაძე – აღმოსავლეთმცოდნე, თურქოლოგი, ჰაჯეთთეფეს უნივერსიტეტი   დღევანდელ თურქეთში პოლიტიკური პარტიის მხარდაჭერა ბევრად უფრო მეტია, ვიდრე რაიმე სახის იდეოლოგიის მხარდაჭერა და როგორც წესი, უფრო ოჯახური ტრადიციით, პირადი ინტერესებით და სხვა ფაქტორებით განისაზღვრება. ცხადია ეს არ არის უნივერსალური რეალობა, მაგრამ, ნაკლებგანათლებული ელექტორატის პირობებში, სურათი ვერ იქნება ისეთი, რ

ფოტო გარეკანზე: Flickr.com დღეს სპორტული დიპლომატია ორგანულად ეწერება „რბილი ძალის“ ფართო კონცეფციაში, რომელიც ქვეყნის მიმზიდველობის გაზრდისკენ არის მიმართული. ამავდროულად როგორც სხვა ნებისმიერი დიპლომატია, სპორტული დიპლომატიაც მოწოდებულია აიცილოს თავიდან შეიარაღებული კონფლიქტები. სწორედ ამ კეთილშობილურ მიზანს ემსახურებოდა სპორტი ანტიკური ხანიდან. ოლიმპიური თამაშები თავიდანვე მშვიდობის სიმბოლოდ იქ

საქართველოს ტერიტორიაზე შეიარაღებული კონფლიქტების დაწყებიდან უკვე 25 წელზე მეტი გავიდა და ეს საკმარისზე მეტი დროა, რათა ქართულმა საზოგადოებამ და პოლიტიკურმა ელიტამ გაიაზროს და შეაფასოს, თუ რა და რატომ მოხდა, სადამდე მივედით და საჭიროა თუ არა მიღწეულის გადაფასება, პოლიტიკის გადახედვა –  არსებული შედეგი არის თუ არა მისაღები და საჭიროა თუ არა რაიმეს შეცვლა. საქართველოს ტერიტორიაზე არსებულ კონფ

ფოტო გარეკანზე: უილიამ ჰოგართი “საარჩევნო აგიტაცია” (1755).   აღმოჩნდა, რომ დემოკრატია ყველაზე გავრცელებული მმართველობის ფორმაა თანამედროვე ეპოქაში, რომლის იმიტაციასაც უკვე დიდი ხანია საყოველთაო ხასიათი მიეცა. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ, დემოკრატიის დასავლური მოდელის ინსტიტუციონალური და პოლიტიკური გადათარგმნა იმ ქვეყნებისთვისაც კი მნიშვნელოვანი ამოცანა გახდა, რომლებსაც დემოკრატიუ

ფოტო გარეკანზე: ანტონიო ბერნი “მანიფესტაცია” (1934).   იდეოლოგია არ არის მხოლოდ გარკვეულ შეხედულებათა თუ ღირებულებათა სისტემა, რომელიც გავლენას ახდენს როგორც ინდივიდის ასევე მთლიანად საზოგადოების ცნობიერებაზე. იდეოლოგია ასევე არის პროცესი, ერთგვარი ცხოვრების წესიც კი რომელიც კონკრეტულ ინდივიდს, საზოგადოებას თუ სახელმწიფოს უდგენს გარკვეულ ნორმებსა თუ წარმოდგენებს იმის თაობაზე თუ რო

თანამედროვე ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე ხანგრძლივი ომი შესაძლოა დასასრულისკენ წავიდეს. რაც მთავარია, ამისათვის მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ნაბიჯი გადაიდგა. 28 თებერვალს, ავღანეთის მთავრობამ პრეზიდეტ აშრაფ ღანის ხელმძღვანელობით, ქაბულის პროცესის მეორე კონფერენციაზე 2001 წლიდან მოყოლებული ყველაზე ხელშესახები და კონკრეტული სამშვიდობო გეგმა წარადგინა. გეგმის თუნდაც ნაწილობრივ განხორციელების შემთხვევაში ავ

აღნიშნული წერილით პოლონეთის ელჩი მარიუშ მაშკევიჩი გამოეხმაურა საზოაგადოებრივი მაუწყებლის ანალიტიკოსის რევაზ ქოიავას მიერ გამოქვეყნებულ სტატიას, პოლონური კანონი: სიმართლისგან დამალვის მცდელობა.    დიდი იმედგაცრუებით და მწუხარებით, წავიკითხე ბატონი რევაზ ქოიავას  სტატია, „პოლონური კანონი: სიმართლის განდამალვის მცდელობა“, რომელიც გამოქვეყნდა თქვენს ვებ–გვერდზე. მინდა მჯეროდეს, რომ ის უზუსტ

შაშვების მდელო (სერბ.) ან მსხლების მიწა (ალბ.), იგივე კოსოვო 17 თებერვალს ათი წლის გახდა. ევროპის ყველაზე ახალგაზრდა სახელმწიფო წარმონაქმნი გაეროს მხოლოდ 112 წევრ ქვეყანას ჰყავს აღიარებული, მათ შორის არ შედის უშიშროების საბჭოს მუდმივი ორი წევრი  (რუსეთი და ჩინეთი) და ევროკავშირის წევრი ხუთი ქვეყანა (ესპანეთი, საბერძნეთი, კვიპროსი, სლოვაკეთი და რუმინეთი). კოსოვოს პარლამენტის მიერ დამოუკიდებლობის გა

2015 წელს, მას შემდეგ რაც დიდმა ბრიტანეთმა რეფერენდუმის მეშვეობით გადაწყვიტა ევროპული გაერთიანების დატოვება, ბრიუსელის კულუარებში აქტიურად მუსირებს გაერთიანების გაფართოების საკითხი. დღეს, ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსს მხოლოდ ხუთი ქვეყანა ფლობს (სერბეთი, მაკედონია, მონტენეგრო, ალბანეთი, თურქეთი), რომლიდანაც ოთხი დასავლურ ბალკანურია. გამომდინარე იქიდან, რომ ბოლო პერიოდში ევროკავშირის მთელ

Liberalism: A Counter-History. Domenico Losurdo, trans. Gregory Elliott. London & New York: Verso, 2011. 384 pp. შეიძლება ითქვას, რომ იტალიელი ფილოსოფოსისა და ისტორიკოსის, ურბინოს უნივერსიტეტის პროფესორის, დომენიკო ლოსურდოს წიგნი “ლიბერალიზმი: კონტრისტორია”, ერთ-ერთი ყველაზე პროვოკაციული და ინსპირაციული ნაშრომია ლიბერალიზმის კრიტიკოსებისა თუ მკვლევარებისათვის, რაც კი ბოლო რამოდენი

ჟენევისა და ასტანის შემდეგ სოჭი – ეს უკვე მესამე ქალაქია, სადაც სირიის სახელმწიფოს მომავალი წყდება. გასული წლის დეკემბრის მიწურულს ასტანის სამშვიდობო მოლაპარაკებების პროცესში სამი წამყვანი მოთამაშე – რუსეთი, თურქეთი, ირანი – ერთხმად შეთანხმდა, რომ 29-30 იანვარს სოჭში სირიაში მშვიდობიანი პოლიტიკური ტრანზიციისთვის ეროვნული დიალოგის კონგრესი ჩატარდებოდა. კონგრესის მთავარ ამოცანას მა

ფოტო გარეკანზე: www.pinterest.com    დემოკრატიზაცია ურთულესი სოციო-პოლიტიკური პროცესი აღმოჩნდა თანამედროვე საქართველოსთვის, სადაც მან ხელი შეუწყო დრამატული სოციალური რეალობის აღმოცენებასა და ჰეგემონიის თითქმის ყველა ფორმის დამყარებას. უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, დემოკრატიული გარდაქმნა პოსტკომუნისტურ საქართველოში საუცხოო მოვლენად იქცა საზოგადოების უმცირესი ნაწილისათვის, მაშინ როდესაც უმრავლესობა

24 სექტემბრის გერმანიის ბუნდესტაგის არჩევნების შედეგი გერმანიის მთავრობაში ე.წ. „იამაიკის კოალიციის“ მოსვლას მოასწავებდა, მაგრამ მოვლენები სხვაგვარად განვითარდა. გამარჯვებულ ქრისტიან დემოკრატიულ პარტიასა (CDU) და მის სავარაუდო პარტნიორებთან, თავისუფალ დემოკრატიულ (FDP) და მწვანეთა (Greens) პარტიასთან სახელისუფლებო კოალიციის ჩამოსაყალიბებლად მოლაპარაკებები ჩაიშალა. მოლაპარაკებების ჩაშლის მიზეზი ერთ

20 იანვარს, თურქეთის ხელისუფლების გადაწყვეტილებით, ქვეყნის ავიაძალებმა მოსაზღვრე სირიის ქურთებით დასახლებულ აფრინის კანტონში სამხედრო ოპერაცია „ზეთისხილის რტო“ დაიწყო. პირველადი დაბომბვა კანტონის რამდენიმე ქალაქზე განხორციელდა, განადგურდა თურქების მიერ ტერორისტულ ორგანიზაციად აღიარებული ქურთების სამხედრო დაჯგუფების, სახალხო დაცვის შენაერთების (YPG) მთავარი ბაზა ალ-მალქიაში. ასევე, ავიაიერიშის სამი

ეჭვგარეშეა, რომ ქართული პოლიტიკური პარტიები საჭიროებენ ძირეულ “რეფორმაციას”, რათა ერთის მხრივ აღდგეს ნდობა პარტიებსა და საზოგადოებას შორის, ხოლო მეორე მხრივ – ქართული პოლიტიკა მოერგოს საზოგადოების უმრავლესობის საჭიროებებს. ამ კონტექსტში მნიშვნელოვანია ის, რომ პარტიების საქმიანობაზე, სტრატეგიასა და დღის წესრიგზე გავლენას ახდენდნენ ჩვეულებრივი მოქალაქეები და არა საზოგადოებაში გამორჩეული პოლიტი

ირანში საპროტესტო გამოსვლებს სხვა საერთაშორისო აქტორებს შორის რუსული მხარეც გამოეხმაურა. რუსეთის პოლიტიკურმა ელიტამ თეოკრატიული რეჟიმის პოზიცია დაიკავა და ირანის სულიერ ლიდერ ალი ხამენეისაც დაეთანხმა იმაში, რომ ქვეყანაში დესტაბილიზაციის ხელშეწყობა გარე ძალების სურვილია. აიათოლა ხამენეი მასშტაბურ დემონსტრაციებს პირველად საკუთარი Twitter-ით გამოეხმაურა. მისი მესიჯიდან უკვე ნათლად ირკვეოდა, რომ იგი პ

ანუ ის რაზეც არავინ საუბრობს   ერთ კვირაზე მეტია, რაც ირანში ეკონომიკური და სოციალური მდგომარეობის გამო საპროტესტო გამოსვლები არ წყდება. საინფორმაციო სივრცეში ხშირად გაისმის ამ ეკონომიკური მდგომარეობის კონკრეტული გამოვლინებების შესახებ, მაგრამ ირანის ეკონომიკის კომპლექსურ პრობლემურობაზე ცოტა თუ საუბრობს. ირანში, მიმდინარე დემონსტრაციების ტალღა სპონტანურად წარმოიქმნა, მაგრამ შინაარსობრივად ეს

ფოტო გარეკანზე: გუსტავ დორე “ლევიათანის განადგურება” (1865)   “განა სხვას რას წარმოადგენს სახელმწიფო სამართლიანობის გარეშე, თუ არა ავაზკთა დიდ ხროვას?” ნეტარი ავგუსტინე   მიუხედავად იმისა, რომ მიხეილ სააკაშვილისა და მისი პარტიის ჰეგემონია ფორმალურად 2012 წელს დასრულდა, მიშას აჩრდილები თან დასდევს ქართულ პოლიტიკურ ცხოვრებას. 2003-2012 წლებში საქართველოში ჩამოყალიბდა პოლიტიკური

18 დეკემბერს აშშ-ის პრეზიდენტმა დონალდ ტრამპმა ქვეყნის ეროვნული უსაფრთხოების ახალი სტრატეგია წარადგინა. 1987 წლის კონგრესის გოლდუოთერ-ნიკოლსის აქტის მიხედვით, თეთრი სახლი ვალდებულია კონგრესს ყოველწლიურად წარუდგინოს აღნიშნული დოკუმენტი. სტრატეგიაში ნათლად არის ასახული თეთრი სახლის ახალი ადმინისტრაციის გლობალური პოლიტიკური და ეკონომიკური ხედვები, რომელთა გაჟღერება-განხორციელებით პრეზიდენტი განვლილი