რეზო – საერთოდ, რატომ მობრძანდით, ქალბატონო ლაურა?.. ვინ დაგპატიჟათ?..
ხათუნა (ტირილს წყვეტს) – რეზო, გაგიჟდი?!
ანრი (რეზოს. ხმადაბლა) – ძალიან გთხოვ…
რეზო – მე მაპატიეთ… მაპატიე, ანრი…
ხათუნა – ლაურა, გადმოჯექი ჩემთან. რაღაც უნდა გითხრა…
ლაურა – აქაც მშვენივრად ვზივარ. (რეზოს ამრეზით უყურებს)
მედიკო (ანრის. ხმადაბლა) – წადი, დაისვენე… ესენი აქ დიდხანს იქნებიან…
ანრი (ღვინით სავსე ჭიქას აიღებს და წამოდგება. მხიარულად) – დიდხანს ვიფიქრე და გადავწყვიტე, რომ თავი აღარ მოვიკლა!..
ხათუნა – რა თქვი?!
რეზო (თავისთვის ტაშს უკრავს) – ბრავო…
ხათუნა (მედიკოს) – რა თქვა?! თავი უნდა მოვიკლაო?!
მედიკო – აღარ უნდა მოვიკლაო…
ხათუნა – ვაიმე…
ანრი – ვინ სვამს ჩემთან ერთად?..
რეზო – მე.
ანრი – ჰოდა, მოდი სიცოცხლეს გაუმარჯოს!
რეზო – გაუმარჯოს!
(ერთმანეთს ჭიქებს უჭახუნებენ)
ლაურა (თავისთვის) – ეს რომ მცოდნოდა, აქ რა მომიყვანდა?..
რეზო – მე, მთელი ჩემი არსებით, მოულოდნელობა ვარ, ქალბატონო ლაურა…
ლაურა – რა გეტყობათ, რომ გლოვობთ და მეგობარს გულშემატკივრობთ?..
რეზო – თქვენ რა გეტყობათ, ქალბატონო ლაურა?..
ლაურა – მე? მე რა შუაში ვარ?..
რეზო – საქმეც მაგაშია, რომ არაფერ შუაში ხართ და ეტენებით იქ, სადაც არაფერი გესაქმებათ…
ხათუნა – რეზო! ღმერთო ჩემო!.. (სახეზე ხელებს აიფარებს).
ლაურა – რომ შემეძლოს, დაუფიქრებლად მოგკლავდი…
რეზო – მაგრამ არ შეგიძლია, ხომ?.. (ცინიკურად) საქმეც ეს არის…
ლაურა – ქვა მინდა თავში ჩაგცხო…
რეზო – რატომ იძაბებით, ქალბატონო ლაურა?..
(ხანგრძლივი პაუზა. ყველა ხათუნას მიჩერებია, რომელიც დივანზე წამომჯდარა და მძიმედ სუნთქავს).
ანრი – როგორ ხარ?..
ხათუნა (თავზე ხელებს წაივლებს) – თავი მტკივა… საშინლად…
ლაურა (რეზოს) – ცალკე დაგელაპარაკები… ახლა ამის დრო არ არის…
ხათუნა (რეზოს და ლაურას) – რა გჭირთ?.. გული უნდა გამიხეთქოთ?.. რეზო, არ გრცხვენია?..
რეზო (ანრის) – გაიყვანე დედაშენი აქედან… ნერვები არ მყოფნის…
ხათუნა (ანრის) – გაგიჟდა, მგონი, ეს ბიჭი… (ტირის).
ანრი (ხათუნას) – წამო, ჩემს ოთახში დაგაწვენ…
ხათუნა (ისტერიკულად) – არა! (პაუზა. უცებ მშვიდდება. ხმადაბლა) არა.
რეზო (მედიკოს. ხმადაბლა) – მალე მერი მოვა…
ანრი – ვინ მოვა?..
(პაუზა. ხათუნას სახეზე ხელები აუფარებია და ზლუქუნებს).
მედიკო – მერი… (სუფრიდან დასვრილ თეფშებს იღებს).
ანრი – მერი ვინ არის?..
ლაურა (ანრის) – სიგარეტს მომაწევინებ?..
ანრი – აქ ნუ მოწევთ, ლაურა დეიდა… (სიგარეტის კოლოფს გაუწვდის).
ლაურა – რატომ?..
ანრი (კომოდისკენ ანიშნებს) – კანდელი ანთია…
რეზო (ლაურას. ცინიკურად) – თქვენ, მგონი, მორწმუნე ხართ, არა?..
ლაურა – დიახ… და სიგარეტის მოწევა მინდა ოთახში. პრობლემაა?
რეზო (მხრებს აიჩეჩავს) – არავითარი. უბრალოდ, კანდელი ანთიაო, ანრიმ შეგახსენათ… ბარემ კანდელიდან გადაგეკიდათ…
ლაურა (რეზოს მისამართით ხელს ჩაიქნევს) – ფუჰ… თუ ესეც სალაპარაკო გახდება, აივანზე მოვწევ… (აივანზე გადის).
ხათუნა – ნანა და ლიზიკო ვნახე…