მეოთხე სცენა
(ანრის ბინის დიდ ოთახში ქელეხის სუფრა ისევ გაშლილია. ანრის გარდა, მაგიდასთან ყველა ზის და მიირთმევს. ანრი საძინებელში დაბორიალობს და ჩანთაში თავის ტანსაცმელს, ფეხსაცმელს ალაგებს).
ხათუნა (დანარჩენებს) – ეს თევზი გასინჯეთ?..
ლაურა (გამოტენილი პირით) – სად იყიდეთ?.. ძალიან გემრიელია.
ხათუნა (ძალიან ხმამაღლა ამოიოხრებს) – ვაიმე, დედა!..
მედიკო (ცინიკურად) – რამე ხომ არ გიჭირთ, ხათუნა დეიდა?..
ხათუნა (მედიკოს შეკითხვას არაფრად აგდებს. რეზოს) – რას აკეთებს ოთახში ამდენი ხანი?.. (რეზო ტუჩებს აიბზუებს და მხრებს აიჩეჩავს) იქნებ შეაკითხო?..
რეზო (უხალისოდ) – არა მგონია, ახლა ჩემი დანახვა გაუხარდეს… იქნებ თქვენ თვითონ შეხვიდეთ?..
ხათუნა (ჩურჩულით) – არავის დანახვა არ უნდა და როგორ შევიდე?!
რეზო – თუ არავის დანახვა არ უნდა, ჩემი დანახვა როგორ ენდომება, ხათუნა დეიდა?..
ხათუნა (ჩურჩულით და ისტერიკით) – შედი!!! შედი!!! შედი!!! (მაგიდაზე მუშტს ურტყამს. თეფში ტყდება და ხათუნას ხელი გაეჭრება).
რეზო (შეშინებული წამოხტება) – ახლავე შევალ… დამშვიდდით.
(უეცრად საძინებლიდან ანრი გამოდის. ჩანთებს გვერდზე მიყრის და სავარძელზე ჩამოჯდება).
ლაურა – საით, ანრი?..
ანრი (პაუზის შემდეგ) – მივდივარ. გიტოვებთ ჩემს ბინას, ყველაფერს, რაც აქ არის, და რაც მთავარია – ფულს.
(კომოდიდან გარდაცვლილი მეუღლის და ქალიშვილის ფოტოებს, კანდელს აიღებს და ჩანთაში მოათავსებს).
ხათუნა (გაჭრილი ხელი ლაურასთვის მიუშვერია, რომელიც ჭრილობას დოლბანდით უხვევს) – ხვალ დილით აქ მურაზი მოვა…
ანრი – მურაზი ვინ არის?..
ლაურა – ქალაქის მერი.
ანრი – მერე ჩემგან რა გინდათ?..
ხათუნა – პასუხი უნდა დაახვედრო, ანრი.
ანრი – რა პასუხი?..
მედიკო – იღებ თუ არა საკომპენსაციო თანხას.
ანრი – არ ვიღებ-მეთქი, ხომ ვთქვი?
ხათუნა – რატომ, დედა?..
ანრი – პასუხიც თქვენ დაახვედრეთ და ფულიც თქვენი იყოს…
ლაურა – ასე არაფერი გამოვა, ანრი… პასუხი შენ უნდა დაახვედრო, იმიტომ, რომ ფული შენ გეკუთვნის. ჩვენ რა გვესაქმება შენს ფულთან? პასუხი ჩვენ როგორ უნდა გავცეთ?
რეზო (ლაურას მისამართით. ცინიკურად) – რა უნდა გვესაქმებოდეს შენს ფულთან, ანრი?..
ანრი (პაუზის შემდეგ) – ბატონ მურაზს გადაეცით, რომ უარი ვთქვი ფულზე… და უკან გაატანეთ თანხა.
ხათუნა – ასე არაფერი გამოვა, ანრი…
ანრი – რატომ?..
ლაურა – იმიტომ, რომ თუ უარს გადავცემთ, ფულს წაიღებენ…
ანრი – ჰოდა, წაიღონ… და ყველაფერი დამთავრდება.
მედიკო (დანარჩენებს გადახედავს) – ხო, მაგრამ ჩვენ რომ არ გვინდა ასე დამთავრება?..
ანრი – მაშინ პირდაპირ მითხარით: ფული გინდათ?..
მედიკო – ხო. ფული გვინდა.
ხათუნა – ოღონდ შენთვის, დედა.
ანრი – მე არ მინდა ფული, დედა.
ლაურა – ჩვენ გვინდა, რომ შენ გინდოდეს…
რეზო (თითქოს ლაურას სიტყვებს ასრულებს. ცინიზმით) – დედა…
ლაურა (რეზოს) – რომ შემეძლოს, ნაკუწებად გაქცევდი…
რეზო – მაგრამ არ შეგიძლია… ეს არის ყველაზე მთავარი.
ლაურა – ყველაზე მთავარი ჯერ წინაა…
რეზო – ჩემთვისაც… (ლაურას თვალს ჩაუკრავს).