ელექტროლიტი

(ეძღვნებათ გია და შოთა თათარაძეებს)

– სამჯერ ვთხოვე მამაჩემს კისისხევის ტყეში წაყვანა და იმ ძველი ნიშის ჩვენება, ვერასდროს მოვახერხეთ ერთად წასვლა! – მეუბნება ძმაკაცი და ჯამში ასხამს ღვინოს.

მარანში ვისხედით, ფეჩთან პატარა ტაბლა გვედგა, ცრიატი ამინდი იდგა, კახეთში იცის ასეთი ამინდები, გორებს რომ ნისლები მოსდევენ. ყველაფერი გავიწყდება ასეთ დროს. სასწაული კაცია ჩემი ძმაკაცი და მამაც უმაგრესი ადამიანი ყავს. სოფლის იმედს იტყვიან ესეთ კაცზე, ყველას დამხმარეს და იმედს.
– არ დადგებოდი მაინც უნახავად, ხომ ვიცი! – ვეუბნები და ცეცხლს შეშას ვუკეთებ.
შოთამ ფანჯრიდან ცივის მთას გახედა და მობრუნდა.
– გომბორზე თოვს. როცა ცივა, ეგეთი ნისლი შეუდგება. გომბორზე ნამდვილად თოვს! – ჩაილაპარაკა. – ხოდა, შეშა შემოგვაკლდა, დეკემბრის შუა რიცხვები იყო, დილით წავიდეთო, მამაჩემმა, კისისხევის ტყეში შეშა მოვჭრათ და ტაჭკით წამოვიღოთ, ცოტა ხანი გვეყოფა და მერე მანქანით ჩამოვიტანო.  >>>

გამომესარჩლე წყლის დანაყვით დაღლილო თავო,

რაღას დაეძებ,

სად დაეგდება ჩემი სურვილი.

ჩემი დაძვრენა იოლია ყველა სარმადან,

სოროს ვადგავარ,

სათყვანებელ ქვეწარმავლებს ვემუდარები ამპარტავანი,

ხვრელით ამოსვლას,

არც ისე ტკბილად მოუბარი წაღიღინებით

და ვუფრთხილდები გამოსავლის მოახლოებას. >>>

თერთმეტი დღით ადრე დაიბადა მარიამი. დედაჩემი დედამისთან ერთად იწვა პალატაში. ულოცავდნენ ერთმანეთს ჩვენს დაბადებას და მარიამი სამი კილო აღმოჩნდა და მე ათას ორასი გრამი, დღენაკლული , დანაოჭებული, მჭლე, უპროპორციო, მაკროცეფალიით ინკუბატორში გამოკეტილი, რომ ტაშით ახარეს დედაჩემს ფილტვების გახსნა, რომ ექიმმა მამაჩემს იმედები გადაუწურა, მოსკოვის ნაცვლად ჭიათურაში რომ დავიბადე და შეიძლება გვარზე ზრუნვა ჩემს ძმას დავალებოდა უფრო მეტი პასუხისმგებლობებით და ამბებით, რომ იმ დღეებში მარიამის გარდა კიდევ ერთი გოგო დაიბადა, ვისთან ერთადაც მეძინა ინკუბატორამდელი პერიოდი,  რადგან დღენაკლულებს დაბადებიდან გვცივა და სულ ორასიოდე გრამმა გადაწყვიტა , რომ გადასარჩენად მარიამი არ მომიწვინეს. ვახ, კოსტა, როგორ გყვარებია ჩახუტება, – რამდენს სიამოვნებს, რამდენს აშინებს და რამდენს ყლე ვგონივარ. გამოუცდელიმაროდიორები, მათყველაფერიუმნიშვნელოწაიღესჩემგანდარაცთავადდავიტოვეაღარავისთვისმიმიცია. კაფე-ბარებშიწოწიალითრომანივერიქმნება, სეირნობითაცშეიძლებავერაფერიჩასახო, ამიტომიმდღესორივევცადე. “ყავისსახლში” , რომელსაცუკეთესიაყავახანავუწოდოთ, რადგანყურში “ჩაისსახლად” ჩაგვესმის. >>>

ქურდი-გენერლის, სპილენძის ბიუსტის მომპარავი.

მყიდველი-ჯართის მყიდველი კაცი 50 წლის.

მყიდველი-რა არი ესა.

ქურდი-რა კი არა ვინ არის-თქო ძია კაცო.

მყიდველი-კაცო ჯართია ესა, ცოცხალი თავი ხო არა ? >>>

2005 წელს, რეჟისორ ლევან თუთბერიძის ფილმი – „გასეირნება ყარაბაღში“ გამოვიდა. ფილმი აკა მორჩილაძის რომანის – „მოგზაურობა ყარაბაღში“ – მიხედვითაა გადაღებული. ფილმის და რომანის მთავარი პერსონაჟები გიო და გოგლიკო არიან, რომლებიც აზერბაიჯანში ნარკოტიკების საყიდლად მიდიან, თუმცა მოულოდნელად თავს კავკასიის ყველაზე ცხელ წერტილში ამოყოფენ.  ფილმის სიუჟეტი რომანის სიუჟეტის იდენტურია. არ არის შეცვლილი პერსონაჟთა ძირითადი მახასიათებლებიც. რეჟისორი ცდილობს, რომ არ დაკარგოს რომანის ეგზოტიკური, წმინდად 90-იანი წლებისთვის დამახასიათებელი პათოსი.  თუმცა ამ მსგავსებების მიუხედავად, ფილმსა და რომანს შორის მაინც არსებობს რიგი ტექნიკური, ანდაც ავტორთა პერსონალური დამოკიდებულებების მიერ გამოწვეული სხვაობები. >>>