* * *
ნაღვლიანი არ არის განა?
რომ თვით შენი შეყვარებაც კი
არ შეიძლება…
* * *
მონადირე
ჩიტზე ფიქრობს,
მე მის
ბარტყებზე…
* * *
ზოგჯერ
შენი წყრომაც კი
მენატრება…
* * *
ნეტავ
შეხვედრის წუთებიც
განშორების წუთებივით
ნელა გადიოდეს…
* * *
ათას ენაზე
გეუბნები:
მე შენ მიყვარხარ!
და ნუთუ შენ
უენობის ენაც
არ გესმის?
* * *
(ღმერთს) მიახლება
არის
ორი მოლოდინის
შერწყმის წერტილი
შენს მოსვლამდე
შენი წასვლიდან…
* * *
საკმარისია,
ვიფიქრო შენზე,
მოვიდეს
ლექსი…
* * *
შენს მოსვლამდე,
ეს სამყარო,
სულ სხვა რომ იყო,
შენი მოსვლის შემდეგ
სულ სხვა
სამყაროდ იქცა…
* * *
ამჯერადაც შენ იდექი
კარს მიღმა,
რომ გავაღე
და არ იდექი…
* * *
რა იქნებოდა,
რომ ყოველ დილით
ჩემი თვალები
შენს თვალებთან
გახელილიყო…
* * *
ნაღვლიანი იმის გამო ვარ,
რომ მოდიხარ,
რათა წახვიდე…
* * *
შეიძლება,
ჩვენი ქალაქიდან წახვიდე,
მაგრამ
ჩემი გულიდან
არასოდეს.
* * *
შენ იმაზე მეტად ლამაზი ხარ,
ვიდრე მე შემიძლია წარმოვიდგინო
და მე იმაზე მეტად მიყვარხარ,
ვიდრე შენ შეგიძლია წარმოდგენა.
* * *
დასანანია,
რომ მე და შენ
ცხოვრების წიგნში,
პარალელური წრფეებივით
ვერასოდეს
ვერ გადავკვეთთ
ერთი მეორეს…
* * *
ცოტა ადრე რომ შეგხვედროდი,
სიყვარულისთვის
ასე გვიან
არ იქნებოდა…