ემრან სალეჰი
შიმშილის ნადიმზე
გული
ყვავილების ქოთანივით
ფანჯრის რაფაზე
გადგა,
რომ უფლისწული მოსულიყო,
ოქროს კარეტაში ჩაესვა
და ოცნებათა ნადიმზე წაეყვანა.
დაკონკილი უფლისწული მოვიდა –
იაფფასიან ფეხსაცმელზე ამხედრებული…
აიყვანა
და შიმშილის ნადიმზე
წაიყვანა…
იადოლაჰ როიაი
მეტად აღარ მოვკვდები
მეტად აღარ მოვკვდები.
მკვდრები თავიანთი სიკვდილით
ცოცხლობენ.
ქვაზე… ქვაზე, რომელიც ჯაჭვებით არის ჩამოკიდებული, კარგად ამოჰკვეთონ:
სამარეში, ქვის ქვემოთ, ლბილი მიწა ყრია და მის ზედაპირზე მუდამ ჩნდება ხელისა თუ ფეხის ანაბეჭდი, წყლის მათარით მამაჩემისათვის, რომელიც, ერთ დღესაც, უდაბნოს გზაზე საკუთარ ჩრდილს ებაასებოდა:
ნაფეხურებმა მასწავლა, რომ ის, რაც რაღაცისგან რჩება,
არასოდეს არის,
რაც იყო,
იმის ხატი…
ვაჰე არმენი
* * *
შადი მოვაჰედს
კრიალოსნის ძაფი
ჩემს პოეზიით დანამულ ხელებში ჩაწყდა,
შორეულ ყანებში
პურის მარცვლები
მიწაზე დაცვივდა,
სიყმაწვილემ
ბიბლიოთეკაში
მზერით
,,მრისხანების მტევნები”
ჩამოკრიფა
და ღმერთმა
მონა ლიზას გაუღიმა
ლუვრის
ხალხმრავლობაში..
მაჯიდ ქიმიაიფური
*
გამოჩნდება ვინმე,
გულის აუზში ერთი მუჭა მთვარე რომ ჩამომიგდოს?
ჩემი გულის თევზი შეყვარებულია…
*
ამაღამ ვარსკვლავების დათვლა გადავწყვიტე.
ჩემი ხელის თითები არ მეყო.
მზად ხარ,
შენი ხელის თითები მათხოვო?
*
რამდენი მოკვდა
ჭუპრში
პეპლად გამოჩეკვამდე…
*
დღეს ჩემი ყოფის ყველაზე უფრო ტკბილი წამია.
მე შევეშალე ვიღაცაში,
ვინც სხვაში შეშლოდათ.
რა მშვენიერი იყო, ღმერთო,
მისი სამყარო…
*
სამყარო ამოყირავდა…
ფეხზე დადექი!
მიწაზე არ დაარტყა თავი!