მოხვდა ევრო 1972-ის სიმბოლურში, იმუშავა რვა ქვეყანაში - დღეს რევაზ ძოძუაშვილის დაბადების დღეა [ვიდეო] #1TVSPORT

18:58, 15.04.2022

ყველა დროის ერთ-ერთ გამორჩეულ ქართველ მცველ რევაზ ძოძუაშვილს 77 წელი შეუსრულდა. იგი 1972 წლის ევროპის ვიცე-ჩემპიონი და 72-ე ოლიმპიური თამაშების ბრინჯაოს მედალოსანია. იგი ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო კარიერის მქონე სპორტსმენი და მწვრთნელია. ჯორჯ ბესტი რომ ჩაკეტა, ცნობილი ამბავია. ძოძუაშვილი მსოფლიო ფეხბურთში იშვიათია ჯერ იმით, რომ იყო არა მხოლოდ ფეხბურთელი და მწვრთნელი, არამედ, მსაჯიც და საკმაოდ წარმატებულიც.

ქუთაისის „ტორპედოს“ საფეხბურთო სკოლის აღზრდილი 1963 წელს „დინამოში“ მიიწვიეს, მაგრამ თავიდან ადგილი ვერ დაიმკვიდრა და ქუთაისის „ტორპედოში” დაბრუნდა, საიდანაც 1965 წელს სცადა გადასვლა ოდესის „ჩერნომორეცში“. ოდესურ კლუბსაც ვერ მოერგო და ძოძუაშვილმა კარიერა სოხუმის „დინამოს“ შემადგენლობაში განაგრძო. მალე „ტორპედოს“ სათავეში ჩაუდგა ვსევოლოდ ბლინკოვი, რომელმაც ახალი გუნდის მშენებლობა დაიწყო და ძოძუაშვილიც დაიმატა.

1968 წელს კვლავ მიიწვიეს თბილისში, ვიაჩესლავ სოლოვიოვის ხელმძღვანელობით და ამჯერად „დინამოშიც“ დამკვიდრდა და საბჭოთა კავშირის ნაკრებშიც აიყვანეს – ძოძუაშვილმა მოიპოვა სახელი, როგორც მცველმა, რომელიც ნებისმიერ თავდამსხმელს ანეიტრალებდა. უმაღლეს ლიგაში ჩაატარა 301 მატჩი და გაიტანა 5 გოლი. 1973 წელს „დინამოს“ შემადგენლობაში „კარაველას თასის“ (ტროფეო კოლომბინოს) გამარჯვებული გახდა, სადაც ფინალში თბილისელებმა ლისაბონის „ბენფიკა“ 3:1 დაამარცხეს.

1969–1974 წლებში საბჭოთა კავშირის ნაკრების ღირსებას იცავდა, რომლის შემადგენლობაში 49 შეხვედრა ჩაატარა. 1972 წელს გახდა ევროპის ვიცე-ჩემპიონი. შეიყვანეს ტურნირის სიმბოლურ ნაკრებში. კარიერა 1976 წელს დაასრულა, რადგან ჩათვალა, რომ მაღალ დონეზე თამაშს ვერ გააგრძელებდა.

რევაზ ძოძუაშვილმა, ჩრდილოირლანდიელ ჯორჯ ბესტთან დაკავშირებული ამბები საქართველოს პირველი არხის გადაცემა „საფეხბურთო ტაიმაუტში“ გაიხსენა:

„სსრ კავშირის ნაკრებში რომ გამომიძახეს, გუნდის თითქმის 80 პროცენტი, ვეტერანები იყვნენ. ისინი გვერდზე გაწიეს და ახალ თაობაზე გააკეთეს აქცენტი. პირველ შეკრებაზე დაგვსვეს და ვიდეო ჩაგვირთეს, სადაც ჩრდილოეთ ირლანდია ინგლისს ეთამაშებოდა. გვითხრეს, ჩრდილოეთ ირლანდიის ნაკრებში არის ერთი ფეხბურთელი, ჯორჯ ბესტი – თუ მას გაანეიტრალებთ, მსოფლიო პირველობაზე წავალთო. ბესტის თამაში არ გამიკვირდა, რადგან მიშა მესხი, სლავა მეტრეველი და ვოვა გუცაევი მყავდა „დინამოში“, რომლებსაც ინდივიდუალური ტექნიკა, სისწრაფე, სტარტი და ყველაფერი ჰქონდათ, რაც კარგ თავდამსხმელს სჭირდება. ამხანაგური თამაში იყო თუ ვარჯიში, მათთან მიწევდა ორთაბრძოლები. ბესტს მიშა მესხზე უკეთესი ფინტები არ ჰქონდა, სლავა მეტრეველზე კარგი სტარტი არ გააჩნდა, აქედან გამომდინარე ვიფიქრე, რომ არ უნდა გამჭირვებოდა მასთან თამაში. ბესტი დაახლოებით ნეიმარის ვარიანტი იყო. ყველგან ეგ იყო, მარცხნივ, მარჯვნივ, ცენტრში გადადიოდა და საგოლე მომენტებს ქმნიდა“.

სსრ კავშირმა ჩრდილოეთ ირლანდიასთან 0:0 ითამაშა. ბესტმა ქართველი მცველის წინააღმდეგ ვერაფერი გააწყო.

რევაზ ძოძუაშვილისა და ჯორჯ ბესტის დაპირისპირება

1976 წელს სამწვრთნელო კარიერა თბილისის სკა-ში დაიწყო და არის ერთადერთი ქართველი მწვრთნელი, რომელსაც 8 ქვეყანაში უმუშავია. მის სამწვრთნელო კარიერაში იყო კლუბები საქართველოში, უკრაინაში, ლატვიაში, საუდის არაბეთში, რუსეთში, ლიეტუვაში, ყაზახეთსა და აზერბაიჯანში.

1994/95 წლების სეზონის მიწურულს ის წვრთნიდა უკრაინის შეპეტოვკას „ტემპს“, სადაც პრეზიდენტი ქართველი ჯუმბერ ნიშნანიძე იყო. მასთან ერთად გუნდში 8 ფეხბურთელი წაიყვანა, თუმცა გუნდის დაქვეითებისგან გადარჩენა ვერ მოხერხდა. 1997 წელს მიიწვიეს რიგის „სკონტოს“ კონსულტანტად, პარალელურად, ლატვიის ნაკრებში მწვრთნელ-სელექციონერის მოვალეობას ასრულებდა.

მის კარიერაში იყო ეგზოტიკური დანიშვნებიც: 1999 წლის აგვისტოში საუდის არაბეთის „ალ-იტიჰადი“ ჩაიბარა, მაგრამ 4 თვეში გუნდი დატოვა, რადგან ქვეყანაში თავს კომფორტულად ვერ გრძნობდა. 2002 წლის ზაფხულში გახდა ყალმუხეთის პრეზიდენტის მრჩეველი სპორტის საკითხებში, ხოლო 26 აგვისტოდან იყო ელისტის „ურალანის“ მთავარი მწვრთნელი, გუნდს ლიგაში დარჩენაში დაეხმარა, მაგრამ თავად წამოვიდა.

2004 წლის მარტში რევაზ ძოძუაშვილი გახდა ლიეტუვის „კაუნასის“ პრეზიდენტის, ვლადიმერ რომანოვის მრჩეველი, ხოლო 2004 წლის აგვისტოდან მახაჩყალოს „დინამოს“ ხელმძღვანელის, ლეონიდ ნაზარენკოს თანაშემწე სელექციის საკითხებში. 2005 წლის აპრილიდან ისევ ლატვიაში გადავიდა და „სკონტოს“ ვიცე-პრეზიდენტის, ლატვიის ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტის გუნტის ინდრიქსონის მრჩეველად დაინიშნა.

ავარჯიშებდა ორ ნაკრებს – 1997 წლის თებერვლიდან ოქტომბრამდე – საქართველოს ნაკრების მწვრთნელის ასისტენტი გახდა, ხოლო 1997 წლის ოქტომბერში ხელი მოაწერა კონტრაქტს ლატვიის ფეხბურთის ფედერაციასთან 2+2 პრინციპით და გახდა ლატვიის ნაკრების მთავარი მწვრთნელი. 1999 წლის დეკემბერში დავით ყიფიანთან ერთად დაინიშნა საქართველოს ნაკრების მთავარ მწვრთნელად.