– პრაგმატულებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!
– …
– ადექი, ადექი, სოფკა, ერთი ბაბუა უნდა გაგაცნო, გამოჩნდა როგორც იქნა!.. აი, შეხედე! – გურო ლოგინზე წამოჯდა, სოფკა წინ დაისვა, ხელები შემოხვია, მხარზე ნიკაპით დაეყრდნო და თითი მესამე სართულის პალატისკენ გაიშვირა, – როგორ ფიქრობ, რა აწუხებს?
– აუუუ, როგორ მაინტერესებს ხომ არ იცი, რა-ა!.. საიდან უნდა ვიცოდე ან რატომ უნდა ვფიქრობდე მაგაზე, ამიხსენი.
– კარგი რა, სოფკა, რა დაგემართა?
– ნუ, რა ვიცი, რა შეიძლება აწუხებდეს ამ ბაბუას? ნებისმიერი რამ, რაც შეიძლება აწუხებდეთ ბაბუებს მაგ ასაკში. ალბათ ფაღარათი ან პირიქით, რაღაც ეგეთი… არა?
– და მაინც?..
– და მაინც!
-არ გვინდა შუბლზე ხელის დადება და სიცხიანის იმიჯის კოპირება. სიცხე არ მაქვს და არც შევიშალე, გარწმუნებ.
– სისულელეებს რომ მეკითხები, ვეღარც ამჩნევ.
– გთავაზობ ამბავი მოიგონო, ამაში სულელურს ვერაფერს ვხედავ. მე მინიშნებებს მოგცემ…
– დიდო პროკრუსტევ, მიხსენი ამ ბიჭისგან! – სოფკა ლოგინზე გადაწვა, თვალები დახუჭა და ხელები ჭერისკენ გაიშვირა.
– პროკრუსტე რა შუაშია?
– აბა, რა ვიცი, პროკრუსტე არ არის ის ღმერთი, ფიცს რომ უდებენ ექიმები?
– ო, რა მძიმე შემთხვევა ხარ, სოფკა, ჰიპოკრატეს ფიცს გულისხმობ ალბათ.
– ნუ რა დიდი განსხვავებაა.
– ჰიპოკრატე რეალური ადამიანი იყო.
– იცი, გენიოსო, რომ გადახედო მაგათ პანთეონს, ისეთი აღრეულები არიან, ღმერთია თუ ადამიანი, ქალი თუ კაცი, ვერც გაარჩევ…
– ყოველ შემთხვევაში, ჰიპოკრატე იყო ექიმი და პროკრუსტე…
– კარგი ხოოო… ნუ ჩაუღრმავდი. მოდი, ვითამაშოთ. მომეცი მინიშნებები იმ ბაბუაზე, თანახმა ვარ! – სოფკა წამოჯდა, ფეხები არაბივით მოირთხა და ფანჯრისკენ გაიხედა.
– კეთილი… მოკლედ, ასეთი ვითარებაა: დღეში ათასჯერ ეს კაცი ფანჯარასთან მოდის…
– ათასჯერ!
– გადატანითი მნიშვნელობით „ათასჯერ.“
– ოკ.
– მოკლედ, დღეში ათასჯერ ეს კაცი, ის კაცი, უფრო სწორად, ფანჯარასთან მიდის და ისტერიულად კითხულობს წამლების ანოტაციებს. შიგადაშიგ კოლოფს დახედავს, ხან ყურთან მიიტანს და შეანჯღრევს, ხან აბებიან ქილას შუქზე გახედავს ან დაყნოსავს.
– მიუნჰაუზენის სინდრომი!
– …
– გამოვიცანი თუ არა?.. აღიარე!
– პაპსებს არ ვართ, ეგ ნებისმიერი პოპულარული სამედიცინო სერიალის თემაა.
– პაპსებს თუ არ ვართ, მაშინ არ ვიცი.
– აი, შეხედე, ახლაც კითხულობს!
– აბა? … ვაიმეეე… რა საყვარელია!.. ზოლიანი პირსახოცის ხალათი როგორ მოგწონს, ჰა?.. ეტყობა, ექიმებს არ ენდობა, გურ, არა?.. შენ როგორ ფიქრობ?
– სახეზე ეტყობა რომ პროსტატის პრობლემა აქვს და…
– რისი პრობლემა, პროსტატრისი?
– პროსტატა არ გაგიგია, გოგო?
– არქიტექტორებს ევალებათ მაგის ცოდნა?
– პროსტატა ორგანოა, მამაკაცის პოტენციაზე რომ აგებს პასუხს.
– მომეჭრა თავი, ეს როგორ არ ვიცოდი!
– ჰო დააა… ბაბუაჩემ ვალოდის რომ ამოაჭრეეეს… – გურო წამოდგა და ფანჯარას მიუახლოვდა, – აი, იმ კაცივით დადარდიანდა. ხან ბოლთას სცემდა, ხან მუთაქაზე თავჩამოდებული ხვნეშოდა და სულ იმას გაიძახოდა: მუჟჩინუ უკრაშაეტ პროსტატაო.