მაისი
მიყურე –
სიმწვანე ჩავიცვი,
მზის სხივები ხელებზე ამივიდა,
თითებში ჩამიდგა ნელი ნიავისგან მოტანილი სიმშვიდე – საგაზაფხულო.
ქუჩებში – ხმაური,
შენობებში – სიცარიელე,
ჩემში – კმაყოფილება.
დღესასწაულში ჩაყვინთული არსება ვარ და ორ წუთში ერთხელ ვიმეორებ –
ეს თვე ჩემია..
და რომ დაღლა არ მიწერია მაშინ, როცა თვალებში მაისი მიდგას,
სხეულში მაისი მიდგას და მისგან ჩაღვრილ სიკეთეს ნება-ნება ვურიგებ სამყაროს.
ეს თვე ჩემია –
წამწამიდან წამწამზე,
სიტყვიდან სიტყვაზე გადამდის კმაყოფილება.
ხედავ, როგორ ვანთივარ?
თითქოს დიდი ხნის გაშვებული სიყვარული უკან დამიბრუნდა –
და თან ხსნა მომიტანა,
მრავალჯერადი,
ხანგრძლივი..
მიყურე –
როგორ გამეხსნა სიცივისგან შეკუმშული მხრები,
როგორ ავწიე ჩახრილი თავი და მზის მორევს სახით შევეშვირე..
მიყურე, როგორ დავეხსენი უფერულ ვარამს,
თითქოს ცივი შიშები ზამთარს გავატანე –
და მეც დავთბი,
გამოვმზეურდი..
ჩემია ეს თვე –
დიდი ხნის ნანატრი სიმშვიდით მეფინება სხეულში ეს სიტყვები..
თვალებს ვხუჭავ და ვცდილობ ჩემს თავს მაისი ვაცალო..