რატი ბრეგაძე - აწამე და იბატონე, ციხის მართვა 2012 წლამდე; არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ამ სისტემის არქიტექტორები დღესაც ცდილობენ გავლენის მოპოვებას, რომელიც სიკეთის საქმნელად ნამდვილად არ სურთ
ვფიქრობ, საზოგადოებამ უნდა იცოდეს ისტორიიდან სიმართლე, მათ შორის სამწუხაროც, რომლის გამეორებაც ყველამ ერთად აღარასოდეს უნდა დავუშვათ, – ამის შესახებ საქართველოს იუსტიციის მინისტრი რატი ბრეგაძე სოციალურ ქსელში წერს.
რატი ბრეგაძე სოციალურ ქსელში აქვეყნებს ერთ-ერთი პატიმრის მიერ 2012 წლამდე პერიოდში დაწერილი წერილის ფრაგმენტებს.
„აწამე და იბატონე – ციხის მართვა 2012 წლამდე…
სამსახურში ყოველდღიურად მრავალი წერილის წაკითხვა გვიწევს. ზოგი ადამიანი – კმაყოფილებას, ზოგიც უკმაყოფილებას გამოხატავს, ვიღაც დახმარებას ან საკითხის გარკვევას ითხოვს, შეიძლება, საინტერესო ინიციატივაც შემოვიდეს და ა.შ. თუმცა არსებობს ქაღალდზე გადმოტანილი ისეთი სიტყვებიც, რომლებიც დაგვაფიქრებს, როგორი სასტიკი და დაუნდობელი შეიძლება იყოს ადამიანი.
ახლახან წავიკითხე ერთი პატიმრის წერილი, უფრო სწორად წამების ქრონიკა, რაც ჩვეულებრივი მოვლენა იყო 2012 წლამდე…
ვფიქრობ, საზოგადოებამ უნდა იცოდეს ისტორიიდან სიმართლე, მათ შორის სამწუხაროც, რომლის გამეორებაც ყველამ ერთად აღარასოდეს უნდა დავუშვათ.
გთავაზობთ ამონარიდებს წერილიდან, რათა კიდევ კარგად დავფიქრდეთ, რა სახის არაადამიანური საფრთხეები არსებობს:
„გვაჭმევდნენ ყოველდღე ე.წ. „ჭიხვინას“. არის ასეთი საკვები, რომელსაც თუთიყუშებს აძლევენ საკვებად“;
„15 წუთში როგორ უნდა მოგვესწრო 40 ადამიანს შხაპის მიღება? „დუშის“ ქვეშ რამდენჯერ გასაპნულს გამიმშრალებია, იმდენი სიკეთე მე, წყალს კეტავდნენ“;
„ერთ საწოლს რიგრიგობით ოთხი ადამიანი ვიყოფდით“;
„კორიდორში მთავარი მათთვის, იცით, რა იყო? ის კი არა, რომ ჩვენ სპეცრაზმი უმოწყალოდ გვისწორდებოდა. არა, აინტერესებდათ, წაქცეულ პატიმარს თუ გადავჯეგავდით და არ გავჩერდებოდით მის წამოსაყენებლად და ვაი მის დედას, ვინც ამას იზამდა, იმას ძვალს და რბილს გაუერთიანებდნენ“;
„ოჯახიდან გამოგზავნილი რაიმე სურათი თუ გქონდა კარგად შენახული, შვილის, დის ან დედის, პირდაპირ გვეუბნებოდნენ, რა კარგი…“. ეთიკური მოსაზრებებიდან გამომდინარე, არ გავაგრძელებ ციტირებას…
არასოდეს უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ამ ბოროტმოქმედი, ადამიანის ღირსების წინააღმდეგ მებრძოლი, ავსული სისტემის არქიტექტორები დღესაც ცდილობენ პოლიტიკური გავლენების მოპოვებას, რომელიც, ღრმად ვარ დარწმუნებული, სიკეთის საქმნელად ნამდვილად არ სურთ“, – წერს რატი ბრეგაძე.