* * *
ვიღაცის ხელი, ნატიფი, მსუბუქი,
შეიძლება, სიმებიდან ახალი აღებულიც,
ხელის იდეალი, შედის ჩემს ძილში,
როგორც გაფატრულ სხეულში,
რომ მაჩვენოს ანბანი – ერთ-ერთი ორგანო
და არა დაწყებითი სკოლის მასალა,
როგორ გამოდის აქედან ბგერა
და მუცელს იკეთებს, როგორ უყვარდება
მაღალი ბგერა, ყელზე აქცენტით,
რომ ვენების გაგანიერებაზე თუ წავიფორხილე,
ავადმყოფობა დამეხმარება – ისეთი გავხდები,
თითქოს, მელანი გადამასხეს
საიდანაც იისფერი თრომბები ამოდის,
თავისი მკაცრი კანონებით, არადედურით
მეგონა, რამე თუ მომკლავდა,
მხოლოდ ქაღალდის სითეთრე,
იისფერი ბაღი კი დამდეს
ანატომიურ მაგიდაზე