***
მე დაღლა ვიცი ისეთი დაღლა
ამქვეყნად კაცი რომ არ დაღლილა
ვყოფილიყავი ვინმესთვის სახლი
რა იქნებოდა ახლა სახლი ვარ
მიტოვებული და სოფლის ბოლოს
შავი ყვავების ბუდეებია
რა სიგიჟეა ვინც ჩემში ცხოვრობს
ისე მარტივად იღუპებიან
მერე ცხოვრება ისეთ უხერხულ
და უუნარო სურვილებს მიჩენს
არც მახსოვს გული ვის გავუხარე
ვის ვუგროვებდი ზამთარში გირჩებს
ვინ გათბა ჩემგან დანთებულ ცეცხლით
ვინ იყო მერე რომ არ მინახავს
ძვირფასო მხოლოდ მომავალს ვერ ვცვლით
ჩვენ ყველაფერი ვიცით წინასწარ
და მაინც ვცდილობ ლამაზი ვჩანდე
ვისწორებ ასჯერ მოჭრილ საყელოს
ძვირფასო ნახე მზე ისევ ჩადისრა
სევდიანი დასანახია