***

აი, მიდის ცოცხალი ადამიანი:

მის შიგნით იზრდება ხე,

მის შიგნით ბალახის სუნი დგას,

მის შიგნით – მილები და ონკანებია,

მის შიგნით – საბავშო ბაღია,

მის შიგნით  ტიტანიკები იძირება,

მის შიგნით – ფოთოლცვენაა,

და მისთვის უკვე ორმოსაც თხრიან,

ის კი მიდის და მიუხარია.

***

აქ:

ტელეგრაფის ბოძი

წელში მოიხარა,

ისე, თითქოს ცა ზედ დააჯდა,

და პლატფორმამდეც ჭირს მიღწევა –

ირგვლივ ყველგან ყვავილებია.

შენ კი ყვირი:

– დროზე, თორემ დავაგვიანებთ!

დაბოძი უცებ გეჩვენება

დამწვარ ასანთად,

რომელიც, როცა მაჩქარებ, მე მგავს.

გთხოვ, შემეშვი, ჯერ კიდევ გუშინ ხმა დაირხა,

რომ რელსები ბალახებში ბუდეს იქსოვენ

და გაჩერდნენ ამის გამო მატარებლები.