ცარიელი თავი

მე ვწერ ცარიელი თავით.
ცარიელია ყველა ჩემი სიტყვა,
ცარიელია ჩემი გრძნობები,
ამიტომ გატყუებ, როცა გეუბნები
რომ მიყვარხარ,
რადგან ვგრძნობ, რომ სრულიად ცარიელი ვარ.

ეს ლექსიც ცარიელია.
ეს ლექსის ფიტულია,
რომელიც ტივტივებს ყოველდღიური იმედგაცრუებების თავზე,
ზეცაც ცარიელია
და მასში ღმერთის ძიება უშედეგოა.
ახლა ღმერთიც ცარიელია
და, რა თქმა უნდა,
მისდამი აღვლენილი ყველა ლოცვაც ცარიელია.

და მე გეუბნები შენ,
სიცარიელე შევავსოთ, როგორც კროსვორდი.
შევავსოთ ერთმანეთის სხეულები,
ერთმანეთის დაღლილი სხეულები,
ერთმანეთის საშინლად დაღლილი სხეულები.

მე მიყვარს სუნთქვა, როცა ჩემი ფილტვები
ივსება შენი შიშველი სხეულის სუნით
და ვგრძნობ, როგორ იკავებ
ადგილს ჩემში,
ექსკლუზიურად შენთვის განკუთვნილ ადგილს
და ბედნიერი ვარ.

რადგან არ ვარ ცარიელი,
რადგან მაქვს სხეულში ადგილი,
სადაც შემიძლია დავიმალო,
ყოველდღიური გაურკვევლობებისგან დავიმალო,
რადგან მაქვს ძალა,
რომ ფეხზე დავდგე
და გავიარო ღამით ცარიელ ქუჩებში,
და ვიყო უფრო კეთილი,
და ღიმილები დაბრუნდნენ ცივი ქვეყნებიდან,
და სახის ნაკვთებზე დაიკავონ თავიანთი ადგილი.
უნდა მოგწერო სრულიად ბანალური SMS-ი
უბრალოდ იმიტომ, რომ შეგახსენო
ჩემი სიცარიელის შესახებ,
შენი სიცარიელის შესახებ,
ჩვენი სიცარიელის შესახებ,
რომელიც გადავლახეთ,
რომელიც შევავსეთ.