პეპელა

ჯუან-ძი წერდა კაცზე,

რომელსაც ესიზმრა, რომ იყო პეპელა

და როცა გაიღვიძა,

ეგონა, რომ იყო პეპელა,

რომელიც სიზმარში იყო კაცი.

მომწონს იდეა,

მაგრამ ეჭვი მეპარება, ჯუან-ძის

დაეჯერებინა, რომ შესაძლოა კაცს

თავი პეპელად წარმოედგინა,

რადგან ერთია, გაგაღვიძოს

სიზმარმა ღამით

და მეორე, მთელი ცხოვრება

გაატარო სიზმარში, სადაც ხარ კაცი.

მთელი ცხოვრება მეგონა,

ბიჭი ვიყავი, მერე კაცი,

და ასევე,  ამერიკელი, ადამიანი,

და ფიზიკური პირი, და სული,

და შეიძლება ოდნავ პეპელაც.

იქნებ, უფრო მეტად უნდა ვიყო პეპელა,

დაბურთული თვალებით და ფრთების ცემით

ოთახში რომ შეფრთხიალდება

და მომაკვდინებელ ფხვნილს აფრქვევს

ადამიანებს, ისინი კი კივილით ძირს ცვივიან

უსულოდ ლამის. მე მათ ჩემი

მშვენიერების თანმდევი ციური ჰანგებით,

უკიდეგანო სათნოებითა და მათ მიმართ ჩემი

ღვთიური გულგრილობით ვიხსნიდი.

ჰაიკუ

ჯერ დამშვიდდი,

და მერე

დარჩი ასე მთელი ცხოვრება.