***

ეს დღეები გავს უცებ მორჩენილ სუფრას.
ბარები, შეჭმული ღამეები, აბები.
საათებს ყველაფერის განადგურება უყვართ,
განსაკუთრებით დიდი, ნამდვილი ამბების.

***

იქ უკეთ გხედავ სადაც არა ხარ.
მე ჩრდილში ვტოვებ მაინც სინათლეს.
შენ კი ამ შუქის ძალით დახრილი,
ქრები, რომ უფრო მძაფრად ინათო
მერე. და მაინც შორი-ახლო ხარ,
იქ, სადღაც მალვით ხავსის იმედებს
ზრდი. არაფერი. ოღონდ ნაპერწკალს,
ოღონდ რაღაცას გადამირჩენდე.