„უფალო კვლავაც გევედრები: მესაჭეობას ნუ მიანდობ ბრიყვს და უმეცარს, ვის ტვინშიაც ჩიტი ნისკარტს ვერ დაისველებს!“ – ბებიას ლოცვააო, ქალბატონმა ზაირამ. და ეს ლოცვა მოხვდა კიდეც ზაირა არსენიშვილის რომანში „ვა, სოფელო…“
ჩანაწერში გთავაზობთ ფრაგმენტებს 2013 წლის 2 დეკემბრის გადაცემიდან „ხაზის რადიო“
გაიგეთ, რატომ ნატრობდა მწერალი, დრამატურგი, სცენარისტი და მუსიკოსი ზაირა არსენიშვილი უჩინმაჩინის ქუდს და რას განსაზღვრავდა სიტყვა „მეშჩანი“ ტანგოს მოყვარული თელაველი მოზარდებისთვის?
ავტორი: ეკა ტალახაძე.