2003 წელს რევოლუციისთვის ყველა წინაპირობა იყო, ახლა კი არ არის, – ამის შესახებ პოლიტოლოგმა რამაზ საყვარელიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „აქტუალური თემა მაკა ცინცაძესთან ერთად“ სტუმრობისას განაცხადა.
„დღეს დასავლეთსაც სხვა ინტერესები აქვს. მაშინ ბუშის მოდელი იყო, რევოლუციებით უნდა მივიდე ავღანეთამდეო, თბილისში რომ თქვა. დღეს ასეთი მოდელი არ არის. ასევე, ფიგურა, რომელიც ისეთივე მიმზიდველი და გამაერთიანებელი იქნებოდა ხალხის განწყობისთვის, როგორიც მაშინ სააკაშვილი იყო, არ ჩანს. თვითონ ხალხიც არ არის ისე აქტიური და ა.შ.“ – განაცხადა საყვარელიძემ.
მისი თქმით, იმ გზით, რასაც ოპოზიცია მიმართავს, პოლიტიკურ შედეგს ვერ მიიღებს, ხელისუფლებისთვის კი შეიძლება, ეს პროცესი მეტნაკლებად შედეგიანი აღმოჩნდეს.
„კონკრეტულ ხერხებს, პიკეტირება იქნება ეს თუ სხვა, რომელსაც წმინდა რევოლუციური ფუნქცია აქვს, კრიტიკოსიც მეტი ჰყავს და მეც მეეჭვება, მხოლოდ ბოქლომების გზით რამე პოლიტიკური შედეგის მიღება მოხერხდეს ოპოზიციის მხრიდან, ხელისუფლებისთვის კი შეიძლება, ეს პროცესი მეტ-ნაკლებად შედეგიანი აღმოჩნდეს“, – განაცხადა საყვარელიძემ.
გადაცემის წამყვანის შეკითხვაზე, რა ოპტიმალურ გამოსავალს ხედავს შექმნილი ვითარებიდან, რამაზ საყვარელიძემ განაცხადა, რომ გამოსავალი მაგიდასთან დასხდომა იქნება.
„ომის მერე სხდებიან მაგიდასთან და მადლობა ღმერთს, ჩვენ ომი არ გვაქვს. ახლა ნერვების ჭიდილია. ეს ნერვები დაიღლება ორივე მხარეს და ალბათ, მაგიდა იქნება გამოსავალი, სადაც რაღაც ვერსიები გადმოიღვრება“, – განაცხადა საყვარელიძემ.
როგორც საყვარელიძემ აღნიშნა, იდეალური საარჩევნო სისტემა არ არსებობს და ალბათ, ბევრი რამ იქნება დამოკიდებული იმ სისტემის შესრულებაზე, რომელსაც ხელისუფლება ქაღალდზე გადაწყვეტს.
„ჩვენ ბევრჯერ მივიღეთ ესა თუ ის სისტემა, კონსტიტუციურ წყობასაც ვგულისხმობ, როგორც ქაღალდზე მიღებულს, მაგრამ ამ სისტემებს ის პლუსები არ აღმოაჩნდათ, რაც სხვაგან ჰქონდათ. ესე იგი, გარკვეული პრობლემა ჩვენშიც არის. უცხოეთში მუდამ დგას ეს საკითხი, რომ დემოკრატია ევროპაში სხვანაირად მუშაობს, მაგალითად, ინდოეთში კი სხვანაირად. არის სპეციფიკები, რომელიც ერის პოლიტიკურ კულტურაზეა დამოკიდებული. იმედი ვიქონიოთ, ამ კრიზისს სწორედ ერის პოლიტიკური კულტურა დაძლევს“, – განაცხადა რამაზ საყვარელიძემ.
