90-ანი წლები მხოლოდ უშუქობით, არეულობით და ეკონომიკური სტაგნაციით არ დაგვამახსოვრდა. იყო ერთი ძალიან ნათელი წერტილი – ჯადოსნური მართკუთხედი, ტექნოლოგიური საოცრება სახელად “დენდი”. როცა დგებოდა ის სანუკვარი მომენტი, როდესაც ოვაციებით შუქის მოსვლა ვრცელდებოდა უბანში, შეგეძლო სული შეგებერა კარტრიჯის ჩასადებ ღრმულში და სტარტისთვის დაგეჭირა თითი. დღეს გავიხსენებ 90-იანი წლების ყველაზე პოპულარულ “დენდის” თამაშებს, რომელიც იმ პერიოდის ნოსტალგიური და კეთილი მოგონებაა.
მარიო
ალბათ 90-იანებში დაბადებული ყველა ბავშვის კომპიუტერთან ინტეგრაცია პატარა იტალიელი ხელოსანის მეშვეობით მოხდა. მარიო პირველ გზამკვლევად შეიძლება ჩაითვალოს ცხოვრებაში. გაუცნობიერებლად მისი დახმარებით შენ თვალწინ ყველაზე რეალური ცხოვრებისეული ისტორია მიმდინარეობს იმის მიუხედავად, რომ გამოსახულებაში თევზები დაფრინავენ, ღრუბელი ეკლებიან არსებებს გესვრის, მწვანე მილებიდან მონსტრი ყვავილები გიპირებენ შეჭმას და სპრინტერი კუები, რომლებიც ერთი შეხედვით თავისთვის დასეირნობენ, შენს მოშორებას განიზრახავენ მზაკვრულად. ალბათ პირველად სკოლის ასაკში (ან უფრო ადრე) მარიოს თამაშისას ვერავინ ვერ ვაცნობიერებდით, რამდენად ახლოს იდგა ჩვენი ესკაპიზმის საყვარელი საშუალება რეალობასთან და რამდენად აღმზრდელობითი ხასიათი ჰქონდა მას. მარიო, გარდა იმისა, რომ ფეერიული თავგადასავალია, კარგი შესამზადებელი გაკვეთილია ზრდასრული ცხოვრებისთვის – წინ მრავალი დაბრკოლება შეგვხვდება, ზოგი ისეთი, რომ შეიძლება ვერ წარმოვიდგინოთ, სასურველი მიზნის მისაღწევად ბევრი შრომა მოგვიწევს, ხოლო საბოლოო გამარჯვებას დრაკონთან ბრძოლის გარეშე ვერ მოიპოვებთ.
ისე არ დაინტერესებულხართ მარიოს გვარით? კინოადაპტაციაში თქვეს, რომ მარიოს გვარიც მარიოა. თუმცა კომპანია “ნინტენდომ” განაცხადა, რომ მარიოს სხვა გვარი აქვს და რომ ისინი მას საიდუმლოდ შეინახავენ.
კონტრა
რა არის ყველაზე რთული რამ, რაც გაგიკეთებიათ? კონსერვის გასახსნელის გარეშე გახსნა? შვილის გაზრდა? წარმატებული კარიერის შექმნა? არა, იმაზე რთული ნამდვილად არაფერია, ვიდრე კომპიუტერული თამაშის, „კონტრას“, დახურვა. რთული კიდევ რბილად ნათქვამია, მე პირადად არ ვიცნობ ადამიანს, რომელსაც კონტრა აქვს დახურული. მიუხედავად იმისა, რომ ყველაზე დიდი ნერვების ამშლელი მანქანაა ეს თამაში, მაინც ძნელია მოწყდე მას და ბავშვობის ნოსტალგიაც რასაკვირველია თავისას შვება. მრავალფეროვანი იარაღები, ეგზოტიკური ვიზუალური მხარე და გაუსაძლისი სირთულე ა პუნქტიდან ბ-მდე მისასვლელად ბავშვობის ყველაზე დიდი თავსატეხის განუყოფელი ნაწილებია.
Battletoads & Double Dragon
გახსოვთ? ორი ადამიანი და სამი მუტანტი ბაყაყი შეგეძლო აგერჩია. უმეტესობა ყოველთვის სათვალიან მუტანტს ვირჩევდით ხოლმე, უფრო ხულიგნური ჰაბიტუსის გამო და კოსმოსური მოგზაურობაც იწყებოდა. ეს იყო ყველაზე ფსიქოდელიური გასართობი, რაც შეიძლებოდა შეგხვედროდა. ოქროსფერი ჯოხებით აწყობილი რობოტები, ბუშტების აცმაზე დიდი ხელის მაჯა, რომელიც გაბრტყელებას გიპირებდა, ასეულობით ბოროტი რობოტები და მფრინავი დრონები, მოტორბოლები, დინამიტები და საოცრად გროტესკული ბოსები. ამაზე დიდი ექსტაზი მგონი არცერთ დენდის თამაშს არ ჰქონია. რვაბიტიანი ინტერგალაქტიკური სამყარო შენი მეორე სახლი და სოციალური გარემო ხდებოდა.
1 2