| იქნებოდა, რომ იმის მიხედვით, რომელი ქვეყნის მუსიკალურ პროდუქციას ვისმენ, შემეძლოს, იმ ქვეყნის კულტურული იდენტობისა და მისი განუმეორებლობის გაგება. მიმაჩნია, რომ თითოეული საოპერო თეატრის თვითმყოფადობის შენარჩუნება, მისი კულტურული თავისებურებების გათვალსიწინებით, ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორია. ყველა ახალი ოპერის დადგმისას ამას ვითვალისწინებ.
თქვენ განსაკუთრებულ მნიშვნელობას ანიჭებთ ორკესტრანტებთან თანამშრომლობას და საუბრობთ „ორკესტრის საოცრებაზე“, რითაც ერთიანობას აღწევთ მის მრავალფეროვნებაში. როგორ ახსნიდით ამ საოცრებას და როგორ ან რამდენად შეიძლება ორკესტრის მაგალითზე დღევანდელმა გახლეჩილმა სამყარომ თავი აარიდოს კრიზისებს? ორკესტრის ეს ერთიანობა, მართლაც, საოცრებაა. მთავარი კითხვა ის კი არ არის – როგორ, არამედ – რატომ აღარ გვაქვს ეს ერთიანობა ცხოვრებაში? ორკესტრში სუფევს სიტუაცია, სადაც სრულიად განსხვავებული ადამიანები სხვადასხვა გამოცდილებით, ცხოვრების წესითა თუ იდეებით ერთად სხედან და უკრავენ. აქ ჩვენ ერთად ვფიქრობთ და ერთად ვსუნთქავთ. საბედნიეროდ, ეს მუდმივად ხდება, რაც თავად გვაოცებს და ვუფრთხილდებით. ორკესტრი ჰარმონიული თანაარსებობის საუკეთესო მაგალითია, რისი მიღწევაც ყველასთვისაა შესაძლებელი. თუ მსოფლიო ერთხელ მაინც შეძლებდა, შეეგრძნო ერთიანობის ეს საოცარი ძალა, სრულიად შესანიშნავი იქნებოდა. სამწუხაროა ის, რომ ჩვენ სხვა მიმართულებით მივდივართ. დღეს იმასაც კი ვერ ვიტყვით, რა როლი ექნება მუსიკას 50 წლის შემდეგ, რადგან სამყარო ახლა უფრო მხედველობით-ვიზუალურზეა ორიენტირებული, ვიდრე სმენით-მუსიკალურზე. მაგალითად, რასაც დღეს მუსიკას |
Vespers) in Palermo. The director, Emma Dante, was from that city herself. It was her idea that one of the main acts take place in a well-known part of Palermo, where many famous things had taken place. That’s very interesting, that wherever we take the opera, we’ll be taking some of the city’s individuality with us. In the world of music (by which I mean classical music), there is a less-than-positive influence from the idea of globalism, which I personally find boring. Despite the large number of professional orchestras and musicians, I don’t think it will be controversial to say that these days are basically entirely lacking any true individuality or any sound that characterizes them alone. It’s good that the world is so open and international, but the tonal identity of an orchestra gets lost on that kind of background. If we’re talking about opera, it would be exceptional if I could get a handle on a country’s cultural identity and it’s uniqueness just by listening to that country’s musical productions. I think that maintaining the uniqueness of each opera house by taking into account its cultural characteristics is an extremely important factor. I keep it in mind every time I put on a new opera.
You attach particular importance to cooperation between the players of an orchestra and have talked about the “miracle of the orchestra”, when all the parts achieve unity. How would you explain this miracle, and how can our modern, fractured world avoid crises by taking the orchestra as a model? |