| მიმართულებით წავიდე. ზოგჯერ პუბლიკის რეაქცია უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სიახლის ძიება. აქ კი ბალანსის პოვნა ყოველთვის მარტივი არაა. ეს მექანიზმი, რომელიც მხოლოდ მუსიკას ახასიათებს, ძალიან საინტერესოა – მე მჭირდება პუბლიკა არა მხოლოდ მასთან ურთიერთობისთვის, ასევე იმისთვის, რომ ჩემი მუსიკალური იდეები სრულყოფილი გავხადო.
თითოეულ საოპერო სახლს აქვს საკუთარი მახასიათებლები – თვითმყოფადი შემოქმედებითი ისტორია და განვითარების საკუთარი გზა. რამდენად აქვს ამას უშუალო გავლენა თქვენს მუშაობაზე? ამას არსებითი გავლენა აქვს. დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებ რეჟისორთან მუშაობას. მაგალითად, ახლა, პალერმოში ვდგამთ ვერდის ოპერას „სიცილიური მწუხრი“ (Les vêpres siciliennes). რეჟისორი ემა დანტე (Emma Dante) თავადაც ამ ქალაქიდანაა. მისი იდეაა, რომ ოპერის მთავარი მოქმედება წარიმართოს პალერმოს ერთ-ერთ ცნობილ ადგილზე, რომელიც ბევრი გახმაურებული ამბის მომსწრეა. ეს კი ძალიან საინტერესოა – სადაც არ უნდა ჩავიტანოთ ეს ოპერა, თან გავიყოლებთ ქალაქის ინდივიდუალურობას. მუსიკალურ სამყაროში (ვგულისხმობ კლასიკურს), ჩემი აზრით, არის ინტერნაციონალიზმის გაგების არც თუ ისე დადებითი გავლენა, რაც პირადად ჩემთვის მოსაწყენია. მიუხედავად პროფესიონალი ორკესტრებისა და მუსიკოსების ასეთი სიმრავლისა, არ იქნება პროვოკაციული, თუ ვიტყვი, რომ დღეს ორკესტრებს ძირითადად აკლიათ ჭეშმარიტად ინვივიდუალური, მხოლოდ მათთვის დამახასიათებელი ჟღერადობა. კარგია,რომ მსოფლიო ასეთი გახსნილი და ინტერნაციონალურია, მაგრამ ამის ფონზე, სამწუხაროდ, იკარგება ორკესტრის ტონალური იდენტობა. რადგან ოპერა ვახსენეთ, შესანიშნავი |
It is strange that a musician has to have a very strong personal motivation and to always think about where he is, what he’s doing, and where he’s headed. He must constantly search for philosophical and technical ideas. Then, what happens next is even more interesting. I mean contact with an audience, sharing his own ideas with them, because without that he cannot realize his ideal musical vision. On the one hand, I am a musician, who enjoys being alone, working on musical scores. But I’m also an entertainer, who cares about his connection with an audience and about getting closer to them. Being by yourself as a musician can only take you so far. After that I have to share my ideas, because I need the audience’s reaction in order to continue working and thinking. I should know what to change in the future, which way to go. Sometimes the audience’s reaction is more important than trying something new. It’s not always easy to find that balance. This is something you only find in music, and it’s very interesting – I need an audience not just for that connection with them, but also to perfect my ideas.
Every opera house has its own characteristics, its own unique creative history and path of development. How much direct influence does this have on your work?
It has a significant influence. I consider working with a director to be very important. For example, right now we’re putting on Verdi’s Les Vêpres Siciliennes (The Sicilian |