Ümumi Gürcüstanın Katolikos-patriarxının Milad məktubu
Ümumi Gürcüstanın Katolikos-patriarxının Milad məktubu

 
Ümumi Gürcüstanın Katolikos-patriarxı, Mtsxeta və Tbilisi arxiyepiskopu, Bichvinta və Tsxum-Abxaziya mitropoliti İkinci İlianın Milad məktubu:

Gürcüstanın Müqəddəs Ortodoks Kilsəsinin üzvlərinə, İveriya sakinlərinə və ölkəmizdən kənarda yaşayan həmvətənlərimizə:

“Çünki Məsih İsada həyat verən Ruhun qanunu məni günah və ölüm qanunundan azad etdi” (Romalılara 8.2)

Məsihin sevimli, qardaş və bacıları, Məsih doğuldu!

Həqiqətən tanrının kəlamı – Rəbbimiz İsa Məsih doğuldu – “Hər şey Onun vasitəsilə yarandı və yaranan şeylərdən heç biri Onsuz yaranmadı” (Yəhya 1:3) . “Mən sizə bütün xalqı çox sevindirəcək bir Müjdə gətirmişəm, çünki bu gün Davudun şəhərində sizin üçün Xilaskar (Məsih) doğuldu” (Luka II, 10-11).

Artıq bütün problemlərimizin üstünü bu sevinclə örtür, onun vasitəsilə zəifliklərimizə, sınaqlarımıza qalib gəlirik, onun vasitəsilə ədalətsizliyə, kədərə, ağrıya qalib gəlirik.

Varlığımızın əsas məqsədini həyata keçirməyimizə kömək etmək üçün Tanrının özünün həyatımıza və tariximizə daxil olmasından daha vacib və əzəmətli həqiqətən nə ola bilər ?

Lakin, biz Tanrının oğulları və qızları kimi, özününkü kimi və ya yad və uzaq adamlar kimi, az qala, Ondan üz döndərmiş kimi Onu necə qarşılayacağıq?

* * *
Biz Tanrının lütfünün xüsusi təzahürüyük.

İlk valideynlərimizdən əvvəl yaradılan hər şey heyrətamizdir: – istər ən kiçik hissəciklər, bitkilər, quşlar, heyvanlar, dəniz sakinləri və ya səma cisimləri… Onlar çox müxtəlifliyi, böyük qabiliyyətləri, böyük özəllikləri ilə seçilirlər, lakin hərəkətləri və imkanları məhdud idi və qalır.

Yalnız insan fiziki və mənəvi, mikro və makrokosmosu özündə birləşdirir və onu həm bu dünyada, həm də əbədiyyətdə öz hissəsi kimi sevməyi bacarır.

Yalnız insan Tanrının surəti və oxşarı kimi yaradılmış, ağıllı, danışan, xeyirxahlıq, iradə azadlığı və ilahi eşq qabiliyyəti ilə mükafatlandırılmış varlıqdır; həqiqəti bilməyə və ona xidmət etməyə çağırılıb.

Tanrı onu əbədi nemətlərinə şərik etmək və Rəbbin malik olduğu səadətləri yaşamaq üçün dünyaya gətirdi. İnsan görünən dünyanın padşahı olmalı və onu Tanrı kimi hikmət və məhəbbətlə idarə etməli idi.

İlk valideynlərimiz bütün iradələri ilə Tanrıya yönəlmiş və bütünlüklə Onun üçün çalışmışlar. Bununla yanaşı, onların ruhları ilahi sifətlərdə – fəzilətlərdə daha da güclənir və buna sevinirdi.

Məlum olduğu kimi, o zaman şər qüvvə onları aldatdı və dedi: “Yaradan sizə elm ağacının meyvəsindən yeməyi qadağan edir ki, siz Ona bənzəməyəsiniz”.

Əslində isə bizim ilahiləşməmiz məhz Rəbbin planı idi, lakin bunun üçün Adəm və Həvva tədricən hazırlanmalı və Rəbbə itaət yolu ilə kamillik pilləkəninə qalxmalı idilər.
Onlar isə hələ də ruhən yetişməmiş olduqlarından, onları yaradan və onlara istisnasız olaraq hər şeyi verənlə bərabər olmağa çalışdılar;
Üstəlik, onlar buna Tanrıdan üz döndərməklə nail olmaq istədilər və Onun iradəsinə zidd getdilər. Onlar Rəbbin onlara verdiyi və mələklərin özlərindən də üstün olan şərəfi qiymətləndirə bilmədilər, görünməyən Tanrının köməyindən imtina etdilər və Tanrı olmaq istədilər.

Günah Adəmlə Həvvanın daxili dünyasını qaraltdı və korladı, bu da müvafiq nəticələrə gətirib çıxardı: həyat əvəzinə ölüm, səadət əvəzinə əzab və kədər, güc əvəzinə zəiflik aldılar… və dərhal həm azadlığı, həm də ilahi səltənəti itirdilər ; onların itaətkar ünsürləri və canlıları da düşmənə çevrildi və ətraf məkan qarşısında tək qaldılar.

Bu olduqca ağır dəyişiklik ona görə baş verdi ki, onların qəlbləri Tanrıdan uzaqlaşdı və Yaradanın yerini eqoist “mən” tutdu.

Təkəbbür və eqoizm Rəbbindən üz döndərmiş insanın kəskin əlamətləridir. Düşdükdən sonra ilk valideynlərimizdə ilk olaraq məhz bu meyllər meydana çıxdı və onların şəxsi münasibətləri də dərhal pozuldu – bir-birinə və dünyaya qayğı, Tanrıya təvəkkül… yalnız özlərinə qayğı, mənlikçiliklə əvəz olundu.

Şər qüvvənin bizə qoyduğu bu pislik bu günə kimi bizim əsas problemimizdir və ona görə də bir ilahiyyatçının dediyi kimi, “mən” sözü həyatımıza xüsusi bir şəkildə hakimdir.

Eqoistin təbiəti elədir ki, o, heyranlıqla özünə baxır, özündə olan və özünün layiq olduğunu sandığı istedadları bəyənir, bilərəkdən və ya bilməyərəkdən hər yerdə və hər zaman özünü göstərməyə çalışır, Tanrını isə unudub və ya adını mexaniki olaraq çəkir.

Başa düşməliyik ki, əgər bizim hər hansı bir istedadımız və qabiliyyətimiz varsa, bu, Rəbb tərəfindən verilmişdir, bizimki yalnız şəxsi iradədir, ondan düzgün istifadə etməliyik. Bununla yanaşı, Tanrı yolunda qonşularımıza xidmət etmək bizə edilmiş çağırışdır. İsa Məsih də bu dünyaya xidmət etmək üçün gəldi və bizə də bu tapşırığı həvalə etdi. Beləliklə, istənilən başqa bir insana olan sədaqətimiz, sevgimiz və fədakarlığımız bizi xilas edən və Tanrıya aparan şeydir.

Buna görə də, digər əmrlərlə yanaşı, biz Rəbbin ən mühüm əmrlərindən birini yerinə yetirməliyik: “Qonşunu özün kimi sev” və üstəlik, Xilaskarın bizə verdiyi Əhdi-cədid və ya Yeni Əhdin yeni əmri: Sizə yeni bir əmr verirəm: bir-birinizi sevin, Mən sizi sevdiyim kimi siz də bir-birinizi sevin. (Yəhya 13:34).

Yalnız bu yolla biz həyatımızın ən böyük möcüzəsinə nail ola bilərik – eqoizmi qəlbimizdən sürgün edərək, Tanrıyı qəlbimizə yerləşdirə bilərik. Yalnız bununla biz Səmavi Padşahlığın vətəndaşlığını alacağıq. “Qapı mənəm : mənim vasitəmlə kim içəri girsə, xilas olacaq” (Yəhya 10:9) – İsa Məsih bizə öyrədir.

* * *