Ստրասբուրգի դատարանը 2013 թվականի մայիսի 17-ի գործով Վրաստանին պարտավորեցրել է վճարել 193 500 եվրո
Ստրասբուրգի դատարանը 2013 թվականի մայիսի 17-ի գործով Վրաստանին պարտավորեցրել է վճարել 193 500 եվրո

Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը 2013 թվականի մայիսի 17-ի գործով Վրաստանին պարտավորեցրել է վճարել 193 500 եվրո։ Դատարանի մամուլի հաղորդագրության մեջ, որը վերնագրված է «Պետության կողմից հրահրված ԼԳԲՏ ցուցարարների նկատմամբ աննախադեպ բռնություն», ասվում է, որ դատավճիռը կայացնելու պահին որոշիչ չի եղել, թե արդյոք 27 դիմումատուները ֆիզիկական վնասվածքներ են ստացել, քանի որ նրանք հայտնվել են մեծ հուզմունքի և հուզական սթրեսի մեջ։

Դատարանի տվյալներով՝ ցուցարարները շրջապատված են եղել մեծ բազմությամբ, որը ֆիզիկական և բանավոր բռնության է ենթարկել նրանց, որի հիմնական դերը հոմոֆոբիան է եղել։ Վճռի համաձայն՝ նման իրավիճակը անհամատեղելի էր նրանց մարդկային արժանապատվության նկատմամբ և հասավ այն աստիճանի, որ բողոքները քննարկվեցին 3-րդ և 14-րդ հոդվածներով (անմարդկային կամ նվաստացնող վերաբերմունքի արգելում, խտրականության արգելում):

Դատարանը եզրակացրեց, որ չնայած երկու առանձին քրեական գործերի բացմանը, շոշափելի արդյունքների չի հաջողվել հասնել։

«Նման ձգձգումները բացահայտեցին հոմոֆոբ և (կամ) տրանսֆոբ բռնությունը հետաքննելու կառավարության երկարաժամկետ ձախողումը, գուցե չցանկությունը: Կարևոր է, որ իշխանությունները ուսումնասիրեն այն հնարավորությունը, որ խտրականությունը դեր է խաղացել հանցագործության մեջ՝ հաշվի առնելով այն ժամանակ Վրաստանում ԼԳԲՏ համայնքի դեմ լավ փաստագրված թշնամանքը: Հետևաբար, Դատարանը գտել է, որ տեղական իշխանությունները չեն կարողացել պատշաճ կերպով հետաքննել 27 դիմումատուների կողմից ատելություն սերմանող խախտումները՝ խախտելով Կոնվենցիայի 14-րդ հոդվածը և 3-րդը»,- ասվում է զեկույցում:

Դատարանի որոշմամբ՝ անկախ լրագրողների նկարահանած տեսագրությունները ցույց են տալիս, որ ոստիկանությունը ոչ միայն չի արձագանքել հակացուցարարների կողմից շղթաները ճեղքելուն, այլ տեղ-տեղ նույնիսկ փաստացի բացել է շղթան։

«Դատարանը գտել է, որ իշխանությունները երբեք առաջնահերթություն չեն դրել դիմողների պաշտպանության համար արդյունավետ միջոցների ձեռնարկումը։ Նրանք չեն գնահատել միջոցառումների պլանավորման փուլում անհրաժեշտ ռեսուրսները և սահմանափակել են իրենց դերը տարրալուծման ծրագրի մշակմամբ: Հետևաբար դատարանը գտել է, որ պետությունը չի կատարել Կոնվենցիայի 11-րդ և 14-րդ հոդվածներով նախատեսված իր պարտավորությունները»,- ասվում է դատարանի մամուլի հաղորդագրության մեջ: