Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Կոբախիձեն բաց նամակով դիմում է ազնիվ երիտասարդներին և խոսում «Օտարերկրյա ազդեցության թափանցիկության մասին» օրինագծի դեմ բողոքի ցույցերի մասին։ Առաջարկում ենք բաց նամակ անփոփոխ.

«Թափանցիկության մասին օրենքի վերանայման մեկնարկից ի վեր Թբիլիսիում բողոքի ակցիաներ են անցկացվում, որոնց անշեղորեն մասնակցում է մինչև 10 հազար մարդ։ «Ազգային շարժման»-ը պատկանող հեռուստատեսություններն ընդգծում են մարդկանց զգալի մասի երիտասարդ հասակը, ինչպես նաև նրանց ազնվությունը, շիտակ հաղորդագրություն շրջում, որ իշխանությունը չի լսում անկեղծ երիտասարդներին։

Շատ չեմ խոսի այն մասին, որ ակցիաներին ստաբիլ մասնակցող երիտասարդների մի ստվար զանգված միանգամայն անբարեխիղճ  երիտասարդ «Ազգային շարժում»-ն է։ Դրանք «Ազգային շարժման» երիտասարդական կազմակերպություններն են՝ Գվարամիա-Մելիայի Գախարիայի և Խազարաձեի կազմակերպությունները, որոնք միավորում են տասնյակ բռնի երիտասարդների։ Խազարաձեին ֆինանսաորում է «Ջենզի» շարժումը, որի առաջնորդը զգալիորեն մեծ է Ջեն-Զից։ Հանրահավաքներին մասնակցող Կեզերաշվիլիի և արտասահմանյան դոնորների կողմից ֆինանսավորվող բռնի երիտասարդական կազմակերպությունները՝ «Սիրշվիլիա», «Ֆրանկլինի ակումբ», «Ապագայի ակադեմիա», «Ուսանողները հանուն եվրոպական ապագայի», «Շարժում հանուն ազատության», «Համառներ», «Տալղա» , «Քայլ», «Ծերտիլի», «Դաֆիոն», որոնք պարբերաբար հավաքում են մոտ 200 ակտիվիստների և կուսակցական անմիջական ակտիվի հետ միասին կազմում են բռնի երիտասարդության կորիզը։

Այս անբարեխիղճ երիտասարդների հետ, իհարկե, կան ազնիվ երիտասարդներ, ովքեր հավատում են, որ հանրահավաքում կանգնելով լավ ու կարևոր բան են անում։ Դրանցից մեկը՝ հաճախ եմ հանդիպում ինձ ծանոթ մի անկեղծ երիտասարդի գրառումների ֆեյսբուքում, ու փորձում էի հասկանալ նրա տրամաբանությամբ։ Այս երիտասարդն այսօր կդառնա 25-27 տարեկան։ 2020 թվականից նա ակտիվորեն աջակցում է հեղափոխության երկու փորձերին և հավանաբար, բաց չի թողել որևէ ընդդիմադիր ակցիա։

2020 թվականին նա քվեարկել է Ազգայինների օգտին։ Ֆեյսբուքում այնքան անգամ է գրել, որ նացիստ չէ, հավանաբար ինքն իր դեմ էլ անհարմար էր զգում «նացիստական ​​շարժման» օգտին քվեարկել ։ Սակայն եթե նայենք նրա «Ֆեյսբուքյան» գործունեությունը, ապա ակնհայտ է, որ նա 2020 թվականին շրջապատել է «Ազգային շարժման» երկու դիվիզիոններից մեկը՝ «Եվրոպական Վրաստանը» կամ «Լելոն»։

Այս երիտասարդը վրդովվել էր ընտրությունների գիշերը, երբ Մթավարի արխիից տեղեկացավ, որ ԿԸՀ-ն «ուշացած» է հրապարակել ընտրությունների արդյունքները և առաջիններից մեկն է գնացել նացիստների հանրահավաքին, որն ավարտվել է ԿԸՀ ներխուժելու փորձով: Ճիշտ է, նա անձամբ չի փորձել ներխուժել ԿԸՀ, բայց այս ամենը հաստատել է հանրահավաքում կանգնելով։

Այս երիտասարդն ավելի վրդովվեց, երբ Մթավարի ալիքի հնչեցրած մեղադրանքը լսեց նաև ՀԿ-ներից: Ճիշտ է, մի քանի ամիս հետո պարզել է, որ երկուսն էլ ստել են, և փաստորեն, ԿԸՀ-ն արդյունքները հրապարակել է ստանդարտ ժամանակին, բայց մտքով անգամ չի անցել Մթավարի ալիքի և ՀԿ-ների «պոստել»-ը մտքովն էլ չի անցել: Այդպիսին է Նացիստների բնույթը՝ նացիստից, Էն Ջե Օ-ից ու Մթավարի ալիքից հնչած ստերը նույնիսկ սուրբ են։

Այս ազնիվ երիտասարդը վրդովվեց նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ՀԿ-ի զուգահեռ քվեարկության ժամանակ սխալմամբ հաշվեցին ԿԸՀ արդյունքները։ Սակայն նա այլեւս իր վրդովմունքը չցուցաբերեց, երբ հենց այս ՀԿ-ն 5 շաբաթ ուշացումով խոստովանեց, որ հենց իր զուգահեռ հաշվարկն է սխալ ԿԸՀ-ի արդյունքների հետ, այլ ոչ թե հակառակը։

Մի խոսքով, այս անկեղծ երիտասարդը «Ֆեյսբուքում» ընտրությունները կեղծիք հայտարարեց ու Թամար Ժվանիային համարձակորեն շնորհեց աշխարհի գլխավոր կեղծարարի կոչումը։ Մի քանի ամսում այս երիտասարդն այլեւս ներողություն չխնդրեց, երբ «աշխարհի գլխավոր կեղծարարին»՝ Թամար Ժվանիային, ամերիկացիները նշանակեցին երկրներից մեկում իրենց գլխավոր ընտրական կազմակերպության ղեկավար։

2021 թվականին մեր ազնիվ երիտասարդը կառավարությունից ակտիվորեն պահանջում էր ստորագրել Միշելի պայմանագիրը։ Սակայն նա բոլորովին չէր զայրացել, երբ «Ազգային շարժում » -ը և «Եվրոպական Վրաստան» -ը չստորագրեցին այս համաձայնագիրը ։ Փոխարենը հասկացվեց, երբ համաձայնագրի ստորագրմանը 100-օրյա անարդյունք սպասումից հետո «Վրացական երազանքը» հայտարարեց չեղարկված։

Կարճ ասած, ինձ ծանոթ ազնիվ երիտասարդի առաջին հեղափոխական փորձն ավարտվեց նրանով, որ նա ինքնակառավարման ընտրություններում քվեարկեց Խազարաձեի կամ Գախարիայի օգտին՝ «Ազգային շարժման» միավորներից, սակայն «Վրացական երազանք»-ը ստացավ ձայների 47 տոկոսը և արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների գաղափարն անցյալում մնաց:

2021 թվականի նոյեմբերից մինչև 2022 թվականի փետրվարի վերջը այս երիտասարդի «ֆեյսբուքյան» գործունեությունը կապված էր բացառապես Սաակաշվիլիի հացադուլի և ազատ արձակման հետ։ Ինչպես բոլոր դասական կեղծ-շուաշիստները, նա նույնպես գրել է, որ այժմ Սահակաշվիլիի անցյալը վերլուծելու ժամանակը չէ, և մենք պետք է մտածենք միայն նրա կյանքը փրկելու մասին։ Այս ազնիվ երիտասարդն անգամ մի թեթև սիրտը չկոտրեց , երբ Սաակաշվիլին երկու տարի անց որոշեց, որ այլեւս չի մեռնում, և սկզբունքորեն դադարեց սիմուլյատոր լինելուց։

Չնայած բազմաթիվ սխալներին, անկեղծ երիտասարդը ևս մեկ անգամ հաստատապես հավատաց իր վերլուծական հմտություններին, երբ պատերազմ սկսվեց Ուկրաինայում։ Պատերազմի հենց առաջին օրը նա Վոլոդիմիր Զելենսկին հռչակեց քաղաքակիրթ աշխարհի առաջնորդ և համաշխարհային հերոս։ Այսօր այս երիտասարդը գիտակցում է, որ իր վերլուծական եզրակացությունները չափազանց հեռու են իրականությունից, սակայն ոչ մի անգամ չի մտածել իր սխալն ընդունելու մասին։ Այս երիտասարդի «Ֆեյսբուքը» դեռևս զարդարված է «Սլավա Ուկրաինա» գրությամբ և գլխավոր նկարը դրած Եվրամիության և Ուկրաինայի դրոշներով շրջանակում, որտեղ Վրաստանի դրոշի համար տեղ չի գտնվել։

2022 թվականի փետրվարին անկեղծ երիտասարդն առաջիններից էր, ով գնաց հանրահավաքների և առաջին հերթին պահանջեց պատժամիջոցներ կիրառել Ռուսաստանի դեմ։ Նա ակնթարթորեն կիսվեց Լոմջարիայի հայտարարությամբ՝ ես ավելի լավ է պատժամիջոցներ չկիրառեմ, թող ռումբերի կրակը մեզ այրի։ Եթե ​​պատժամիջոցների պայմաններում Վրաստանի տնտեսությունը ձախողվեր, այս երիտասարդը պատասխան կպահանջի ոչ թե իրենից, այլ կառավարությունից։ Նացի ուղեղն այսպես է դասավորված՝ երբեմն չի կարողանում մտածել, երբեմն էլ չի ուզում մտածել։

Այնուհետև վրացական կառավարության պաշտոնական համաձայնությամբ այս երիտասարդը խնդրել է մարտական ​​կամավորներ ուղարկել Ուկրաինա։ Նա չնահանջեց նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Բայդենն ու Ջոնսոնն ասացին, որ մենք խորհուրդ չենք տալիս մեր կամավորներին գնալ Ուկրաինա, քանի որ մենք չենք ցանկանում, որ ՆԱՏՕ-ն պատերազմի մեջ մտնի Ռուսաստանի հետ։ Ավելին, նա բաց էր պատերազմի համար և կիսեց Գիգաուրիի հայտարարությունը. Ռուսաստանը տանուլ է տալիս Ուկրաինայում պատերազմը, չի կարող պատերազմ սկսել բոլոր ուղղություններով, և մենք պետք է օգտագործենք այս հնարավորությունների պատուհանը։

Այս երիտասարդը, ով իրեն ընդհանրապես պարտավոր է համարում զայրանալ ամեն ռուսականից, ամենևին էլ չբարկացավ, երբ Ռուսթավելի պողոտայի հանրահավաքում ռուսերեն դիմեց նրան մեկ այլ «աշխարհի հերոս»՝ Դավիթ Արախամիան։ Այստեղից երեւում է, որ նացիստը ոչ թե բարկանում է ամեն ռուսականի վրա, այլ զայրացած է ինքն իր վրա։ Այդպես են այսօր Ռուսաստանից ջղայնացած «Նիկոլաս Ռաճվել»-ին, Նինո Կաթամաձեն և այլ հայտնի ազգայիններ, ովքեր համերգներով հանդես են եկել Ռուսաստանում մինչև 2019թ: Այս եւ մյուս ազգայնականներն իրենք իրենց համոզեցին, որ Ռուսաստանը վրացական տարածքների օկուպանտ է դարձել ոչ թե վրացական տարածքները, այլ ուկրաինական տարածքները գրավելուց հետո։ Նացիստի ուղեղն այսպես է դասավորված՝ երբեմն չի կարողանում մտածել, երբեմն չի ուզում մտածել։ Ուստի նրա համար ռուսերենից վրդովվելը նույնպես ընտրովի է։

2022 թվականի մարտի 1-ին մեր անկեղծ երիտասարդը լրիվ կորավ, երբ «աշխարհի հերոս» Զելենսկին հետ կանչեց դեսպանին Վրաստանից՝ պատժամիջոցներ չկիրառելու և մարտիկներ չուղարկելու պատրվակով։ «Ես ամաչում եմ, որ վրացի եմ»՝ այսպես է արձագանքել երիտասարդ Զելենսկին դեմարշին։ Նույնիսկ չհարցվեց, թե ինչու Զելենսկին ստիպված էր հետ կանչել դեսպանին Վրաստանից, երբ նա նույնիսկ Բելառուսից հետ չէր կանչել դեսպանին պատերազմի սկսվելուց ավելի քան մեկ տարի անց։ Նա չէր էլ մտածում, թե արդյոք այս ամենը կապված է Պոդոլյակի և Դանիլովի՝ Վրաստանում երկրորդ ճակատ բացելու ուղիղ կոչերի հետ։ Ես ընդհանրապես ոչինչ չեմ ասում այն ​​մասին, որ Պոդոլյակն ու Դանիլովն անգամ չնչին բողոք չցուցաբերեցին այս հայտարարություններին։

Անկեղծ երիտասարդի վերլուծական հավակնություններն իրենց գագաթնակետին հասան, երբ օրակարգում դրվեց ԵՄ թեկնածուի կարգավիճակի հարցը։ Հանրության հետ բազմաթիվ տեղեկություններ ենք փոխանցել այն մասին, որ Վրաստանի չարագործները և երկրորդ ճակատ ցանկացողները թեկնածուի թեման օգտագործում են շանտաժի համար։ Բոլորի հետ կիսվեցինք Բակուրիանիի հանդիպման մասին տեղեկատվությունը, որտեղ հավաքական «ազգային շարժումը»՝ կուսակցությունները, ՀԿ-ները և հեռուստատեսությունները հավաքվել էին և պլանավորում էին, թե ինչպես կազմակերպել հեղափոխություն, երբ (շեշտում եմ՝ երբ, ոչ թե) հունիսին մեզ թեկնածուի կարգավիճակ չտրամադրեցին։

Մեր այս անկեղծ երիտասարդն առաջինը գնաց հանրահավաքի, երբ մեզ թեկնածուի կարգավիճակ չտվեց։ Նա ամեն ինչում մեղադրեց իշխանություններին և նույնիսկ հարցեր չտվեց, թե ինչու Վրաստանին կարգավիճակ չտրամադրեցին և տվեցին ԱՊՀ անդամ Մոլդովային, չմիացավ Ռուսաստանի հետ պատժամիջոցներին և եթե առանձնանում է որևէ բանով դա կոռուպցիա է և թերի պետական ​​ինստիտուտներ։ Ազնիվ երիտասարդը հարցեր չուներ նույնիսկ այն ժամանակ, երբ Եվրահանձնաժողովը մի քանի ամսում հրապարակեց գնահատականը միավորներով և պարզ դարձավ, որ Վրաստանը մեծ տարբերությամբ առաջ է թեկնածու Մոլդովայից և թեկնածու Բոսնիայից։

Այնուհետև ազնիվ երիտասարդը կիսվել է ազգային քաղաքական գործիչների, ՀԿ-ների և լրագրողների հայտարարություններով, թե Վրաստանը կարգավիճակ չստանալով կորցրել է 14 միլիարդ եվրո և երկիրը բաց է թողել հարստանալու հնարավորությունը։ Մեկուկես տարում այս անկեղծ երիտասարդն ընդհանրապես չբարկացավ, երբ նույն մարդիկ ասացին, որ պարզվում է, որ թեկնածուի կարգավիճակը ֆինանսատնտեսական օգուտ չի բերում։

Միևնույն ժամանակ, այս ազնիվ երիտասարդը կիսվել է տարբեր ոճի ազգայնականների մի շարք հայտարարություններով, որ Վրաստանն այս իշխանության օրոք երբեք թեկնածուի կարգավիճակ չի ստանա։ Սակայն նույնիսկ այս գրառումները չեն ջնջվել, չնայած այն հանգամանքին, որ «Վրացական երազանքի» պայմաններով երկիրն արդեն ստացել է թեկնածուի կարգավիճակ։ Անցյալ տարվա դեկտեմբերին նա չէր եկել հանրահավաքին, որտեղ կառավարությունն ու ԵՄ դեսպանները միասին նշում էին թեկնածուի կարգավիճակը։

Մի խոսքով, չնայած այսքան սխալներին, մեր այս անկեղծ երիտասարդն այսօր էլ կանգնած է հանրահավաքին։ Նա չի կարդացել վրացական օրենքը, առավել եւս՝ ոչ ռուսականը, սակայն կարծում է, որ վրացական օրենքը ռուսական է։ Նա հաճախ է կիսվում Իլիայի համալսարանի դոցենտների ու ՀԿ-ների տեսանյութերով, որտեղ այդ մարդիկ հազար սուտ են ասում։ Եվ նա այս ամենը չի էլ ստուգում, քանի որ իր համար թե՛ Իլիայի համալսարանի դոցենտը, թե՛ «Էնջեոշնիկը» Աստծո ճշմարտությունն է, որի խոսքն ամենևին էլ ստուգման կարիք չունի։

Այս ամենի ֆոնին օրակարգում է հարցը՝ ո՞ւմ հետևից պետք է գա իշխանությունը՝ միջին խելացի այս անկեղծ երիտասարդն ու նրա համախոհները, թե՞ անցյալի իրադարձությունները ճիշտ վերլուծած մեր երիտասարդ, միջին ու տարեց համաքաղաքացիները 3 տարի ու ոչ մի արհեստականորեն շպրտված սադրանք չե՞ն վերցրել ու օգնե՞լ են պետության հզորությունը պահպանել։

Մեկ ամիս առաջ մենք մի հետաքրքիր ուսումնասիրություն կատարեցինք. Հարցրինք, թե ընտրողների քանի՞ տոկոսն է պաշտպանել «Վրացական երազանքին»՝ ըստ իրենց ինտելեկտի մակարդակի։ Մենք ստուգել ենք հարցվողների ինտելեկտը կամ IQ-ն և նրանց բաժանել բարձր, միջին և ցածր ինտելեկտի կատեգորիաների: Ըստ հետազոտության՝ մարտին «Վրացական երազանքին» աջակցել է ընտրողների 61,3 տոկոսը։ Սակայն բարձր ինտելեկտով ընտրողների շրջանում մեր աջակցությունը կազմել է 73,8 տոկոս, իսկ միջին ինտելեկտով ընտրողների շրջանում՝ ընդամենը 45,6 տոկոս։

Ընդհանրապես պետության համար ամենավտանգավորը միջին խելացի ու գիտելիք ունեցող մարդկանց գերակայությունն է, ինչը հաստատում է Դանինգ-Կրյուգերի տեսությունը։ Ըստ այս տեսության՝ միջին խելացի և գիտելիքներով անձնավորությունն ունի ինքնավստահության ամենաբարձր աստիճանը։ Մարդը, ով չի կարդացել օրենքը, բայց Իլյա համալսարանի դոցենտից լսել է, որ այս օրենքը ռուսական է, ունի ամենաուժեղ համոզմունքը, որ այն օրենքը, որը չի կարդացել, վատն է:

Ինչ վերաբերում է անկեղծությանը, ապա այն արժեք ունի միայն այն դեպքում, երբ այն ապահովված է գիտելիքով և խելքով: Ինքնավստահ մարդը առանց գիտելիքի ու խելքի ավելի վատ է, քան ռուսական տանկը:

Երբ 29-ամյա Գիգլա Բերբիչաշվիլին գնդակահարեց 70-ամյա Իլիա Ճավճավաձեին, նա խորապես հավատում էր, որ նա առաջադեմ անկեղծ երիտասարդ է, իսկ Իլիա Ճավճավաձեն՝ հետամնաց, անազնիվ ծերունի։ Այս համոզմունքը Բերբիչաշվիլիի և նրա համախոհ երիտասարդների մեջ սերմանել է բոլշևիկյան գաղափարախոսությունը։ Նմանատիպ մեթոդներով է գործում նաև կեղծ-ազատական ​​գաղափարախոսությունը, որը կոլեկտիվ «ազգային շարժմանը» ուղղակի կամ անուղղակի հետևող երիտասարդներին ստիպել է հավատալ, որ իրենք այս երկրում անկեղծության և առաջադեմության օրինակն են։

Այս ամենը հաշվի առնելով՝ խորապես համոզված եմ, որ պետք է գործել ոչ թե իմ ծանոթ անկեղծ երիտասարդի պահանջով, այլ ապրիլի 29-ի «Վրացական երազանքի» հանրահավաքին եկած 200 հազար երիտասարդների, միջին ու տարեցների թելադրանքով ։ Մենք գործելու ենք վրացի ընտրողների ավելի քան 60 տոկոսի թելադրանքով, ովքեր վճռականորեն և մտածված պաշտպանում են ՀԿ-ի թափանցիկությունը և, համապատասխանաբար, Վրաստանի խաղաղ ապագան։

Անկեղծորեն խնդրում եմ բոլոր ազնիվ երիտասարդներին, ովքեր սխալ ուղի են բռնում, քննադատաբար նայեն իրենց անցած քայլերին, որպեսզի հետագայում նման սխալներ թույլ չտան։ Ամեն դեպքում, ես խոստանում եմ, որ վրացական պետությունը հոգ կտանի բոլոր ազնիվ երիտասարդների մասին, այդ թվում՝ նրանց, ովքեր այսօր մոլորության մեջ են և չեն գիտակցում, թե որքան դժվարություններից է խուսափել վրաց հասարակության մեծամասնությունը և նրանց կողմից ընտրված կառավարությունը։ Բոլոր անկեղծ երիտասարդներին խնդրում եմ հասկանալ, թե որքան կարևոր է արժանապատվորեն քայլել դեպի Եվրոպա, քանի որ Եվրամիություն մտնելը հնարավոր է միայն արժանապատվորեն։ Մինչեւ 2030 թվականը Վրաստանը արժանապատվորեն կդառնա Եվրամիության անդամ՝ որպես անկախ եւ ինքնիշխան պետություն»,- ասված է բաց նամակում։