2021 թվականի փետրվարի 25-ին, Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը որոշում կայացրեց՝ «Մճեդլիշվիլին ընդդեմ Վրաստանի» գործով և կայացրեց հռչակագրի 6-րդ հոդվածի (արդար դատավարություն) 1-ին մասի խախտում:

Վրաստանի արդարադատության նախարարության հաղորդմամբ, գործը վերաբերում է հայցվոր Վերա Մճեդլիշվիլիի բողոքին ՝ կապված 2011 թվականին իր դեմ կայացված բողոքարկման վարույթի ընթացքում մաքսային կանոնների խախտման հետ ՝ բանավոր լսումների իրավունքը խախտելու համար:

Մասնավորապես, 2010 թվականի մարտի 18-ին ոստիկանությունը ձերբակալեց նրան թմրանյութեր գնելու և պահելու մեղադրանքով, անանուն հաղորդագրության հիման վրա, որ հայցվորը անօրինական կերպով թմրամիջոցներ և հոգեմետ նյութեր է ներմուծում Վրաստան: 2010 թվականի մարտի 19-ի փորձաքննության եզրակացության համաձայն, հայտնաբերված հաբերը չեն պարունակել թմրանյութեր կամ հոգեմետ նյութեր (առաջին դրվագ): 2010 թվականի հուլիսի 31-ին հայցվորը ձերբակալվեց իր հանցակից Ա.Մ.-ի հետ միասին (երկրորդ դրվագ) `հուլիսի 30-ին ստացված անանուն զեկույցի հիման վրա, որ հայցվորը կրկին ապօրինի կերպով ներկրում է Թուրքիայից Վրաստան թմրանյութեր և հոգեմետ նյութեր:

2010 թվականի օգոստոսի 27-ին հայցվորին մեղադրանք է առաջադրվել այն ժամանակ գործող քրեական օրենսգրքի 214-րդ հոդվածի առաջին կետի համաձայն, մաքսային կանոնների խախտման երկու հոդվածով: 2011 թվականի փետրվարի 14-ին հայցվորը մեղավոր էր ճանաչվել շրջանային դատարանի կողմից, մեծ քանակությամբ դեղագործական արտադրանքի ապօրինի ներմուծման համար և դատապարտվել ընդհանուր առմամբ իննը տարվա ազատազրկման և 25 000 լարի տուգանքի: Վերաքննիչ դատարանի առջև, առաջին դրվագում հայցվորը խոստովանեց, որ դեղեր է ներմուծել, սակայն համաձայն չէր դրանց արժեքը հաշվարկելու մեթոդի հետ:

Ինչ վերաբերում է երկրորդ դրվագին, հայցվորը պնդում է, որ ինքը ոչ մի կապ չունի նշված դրվագի հետ: 2011 թվականի մարտի 31-ին Քութայիսիի վերաքննիչ դատարանը անփոփոխ թողեց Առաջին ատյանի դատարանի որոշումը առանց բանավոր լսումների:

Հաշվի առնելով, որ Քութայիսիի վերաքննիչ դատարանը առանց բանավոր լսումների բացատրություններ չի տվել նիստի վերաբերյալ, Ստրասբուրգի դատարանը չի տեսնում որևէ հատուկ հանգամանք, որը կարող է արդարացնել բանավոր լսումների բացակայությունը: Հաշվի առնելով վերը նշված բոլորը, Եվրոպական դատարանը գտավ, որ տեղի է ունեցել հռչակագրի 6-րդ հոդվածի 1-ին մասի խախտում:

Միևնույն ժամանակ, դատարանը պարզաբանեց, որ խախտման հայտնաբերումը իրենից ներկայացնում է արդար բավարարում հայցվորի ցանկացած բարոյական վնասի համար և չի շնորհել նրան փոխհատուցում», – ասված է հայտարարության մեջ: