Մենք պահանջում և ակնկալում ենք, որ Թբիլիսիում, ինչպես նաև մարզերում մեր անցկացրած հանրահավաքներով երկրի իրականությունը փոխվի, որպեսզի ի վերջո այս երկրում չանտեսվի մեծամասնության կամքը, այլ արտացոլվի կառավարման մեջ,- այս մասին հայտարարել է «Ազգային շարժման» անդամ Նիկա Օբոլաձեն։

Նրա խոսքով, հետագա ծրագրերի շուրջ խորհրդակցություններ են ընթանում, և այդ մասին ժամանակ առ ժամանակ բնակչությունը կտեղեկացվի։

«Չնայած զանգվածային ահաբեկման, կաշառակերության, ճնշումների և այլնին, «Վրացական երազանք»-ը որոշ դեպքերում գրել է 0.7 -0.9 -1.1 տոկոս, այսպես կոչված հաղթանակ: Սա նշանակում է, որ նրանք չեն կարողացել հաղթել, և այս քաղաքներում իրականում հաղթել է ընդդիմությունը։ Հետևաբար, մեծամասնության կամքը չի արտացոլվում կառավարման մեջ, փոքրամասնությունն է կառավարում ամեն ինչ, իսկ փոքրամասնությունն ունի կառավարման բոլոր լծակները։ Այս ակցիաներով, որոնք մենք կանցկացնենք մարզերում, կլինեն նաև Թբիլիսիում, պահանջում և ակնկալում ենք, որ երկրում իրականությունը փոխվի, որպեսզի ի վերջո այս երկրում չանտեսվի մեծամասնության կամքը, այլ կարտացոլվի կառավարման մեջ:

Մեր կոնկրետ քայլերը, թե ինչպես շարունակել քաղաքական պրոցեսը, լինի դա հանրահավաքներ, խորհրդարանում տեղեր թողնելը, թե բողոքի այլ տեսակ, ամեն ինչ կամաց-կամաց կլուծվի։ Այս մասին մենք զրույցներ ունենք և հետևողականորեն կասենք։ Մինչ այդ պատրաստվում ենք գնալ մարզեր, մեծ քաղաքներում մեծ ակցիաներ անցկացնել։

Ինչ վերաբերում է հանրահավաքի օրվան, եթե նկատի ունեք 2007 թվականի նոյեմբերի 7-ը, ապա դա եղել է 14 տարի առաջ։ Այս փաստը շատ տհաճ էր և հետևաբար ունեցավ իր քաղաքական հետևանքները, նախագահը հրաժարական տվեց, ընտրություններ նշանակվեցին։ 14 տարի առաջ տեղի ունեցած իրադարձությունները ներկայիս իրավիճակի հետ կապելը ճիշտ չեմ համարում։ Այսօր մենք այլ քաղաքական իրավիճակում ենք, փոքրամասնությունը գերակշռում է մեծամասնությանը, սա փոխելու խնդիր ունենք։ Ուստի ակցիան կարող է անցկացվել 6-ին, 7-ին կամ նույնիսկ 8-ին։ Մնացած ամեն ինչ մանրուք է, և դա ինձ համար նշանակություն չունի»,- ասել է Նիկա Օբոլաձեն։

Հարցին, թե կոալիցիայի կուսակցությունները նոյեմբերի 7-ի դեմ բողոք ունե՞ն, Նիկա Օբոլաձեն ասել է, որ դա, իր կարծիքով, աննշան պատմություն է։
«Կարծում եմ՝ սա աննշան պատմություն է»,- ասել է Օբոլաձեն։