Բիձինա Իվանիշվիլին Գիորգի Գախարիայի կապակցությամբ տարածում է հայտարարություն: Հայտարարությունն առաջարկում ենք անփոփոխ.
«Ինչպես հայտնի է հասարակությանը, քաղաքականությունից հեռանալուց հետո, ես ուղղակի կամ անուղղակի հայտարարություններ չեմ արել, Վրաստանում ընթացող քաղաքական գործընթացների վերաբերյալ: Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ սույն թվականի փետրվարին պետությունն ու իշխանությունները կանգնել են լուրջ քաղաքական մարտահրավերի առջև, ես իմ դիրքորոշումը չհայտնեցի, որպեսզի ոչ մեկին իմ քաղաքական հետաքրքրության մասին շահարկումների պատրվակ չտրամադրեմ:
Քաղաքականությունից հեռանալու ֆոնին, բնականաբար, ես չեմ կտրել կապերը հասարակության ներկայացուցիչների հետ: Հասարակության համար կարևոր իրադարձությունների մասին տեղեկություններ եմ ստանում ընտանիքի անդամներից, ընկերներից, հարազատներից, ծանոթներից: Նրանցից ես իմացա այն մասին, որ իբր, Գիորգի Գախարիայի կուսակցությունը իմ այսպես կոչված քաղաքական նախագիծն է: Քանի որ տեսնում եմ, որ կեղծ տեղեկատվություն տարածելով փորձ կա շարունակել կապել իմ անունը վրացական քաղաքականության հետ, ես ցանկանում եմ, փոքր բացատրություն տալ հասարակությանը այս հարցի շուրջ:
Հանրությանը քաջ հայտնի է, որ արբանյակային կեղծ կուսակցությունների ստեղծումը Վրաստանում տարիներ շարունակ արատավոր պրակտիկա էր: Այնուամենայնիվ, նման բան երբեք չի եղել իմ ձեռագիրը, և 2011 թվականից մինչև քաղաքականությունից իմ վերջնական դուրս գալը, ես վրաց հասարակության համար ոչ մի կեղծ կուսակցություն չեմ ստեղծել: Էլ ավելի բացառված է, որ ես քաղաքականությունից հեռանալուց հետո նման բան կազմակերպեմ իմ կամ հասարակության համար:
Բացի նրանից, որ կեղծ կուսակցություն ստեղծելը ինքնին սխալ իրադարձություն է, Գիորգի Գախարիայի հետ քաղաքական համագործակցությունն ինձ համար միանգամայն անընդունելի կլինի: Այս տարիների ընթացքում մենք վրացական քաղաքականության մեջ ականատես ենք եղել բազմաթիվ քաղաքական սխալների, և ես կարծում էի, որ այս առումով ոչ ոք ինձ չի զարմացնի: Սակայն այն, ինչ արեց Գիորգի Գախարիան այս տարվա փետրվարին, ապշեցրեց ինձ:
Իշխող կուսակցության առաջնորդներից մեկը և ամենահզոր պետական պաշտոնյան լիովին անհասկանալի ժամանակ, լիովին անհասկանալի պատճառով հրաժարական տվեց. Նա հրաժարական տվեց, քանի որ չէր ցանկանում պաշտպանել օրենքի գերակայությունն ու օրենքի կատարումը, ինչը նրան կոչ էր անում ամբողջ քաղաքական թիմը: Նա պահանջում էր օրենքի կատարումը հետաձգել երկու օրով, որի մասին մենք համոզիչ բացատրություն չենք լսել: Գախարիայի դիրքորոշումն առավել անհասկանալի էր այն փաստի լույսի ներքո, որ մի քանի օր շուտ նա ամբողջ թիմին համոզում էր Մելիայի համար անձեռնմխելիությունը վերացնելու անհրաժեշտության մեջ: Բարձր պաշտոնյայի նման գործողությունը, ինչ-որ չափով թյուրըմբռնման աստիճանի, դժվար թե կարողանանք հայտնաբերել նույնիսկ համաշխարհային քաղաքականության պատմության մեջ:
Գիորգի Գախարիայի փետրվարյան գործողությունը դավաճանություն էր նրա թիմի նկատմամբ: Եվ որ ավելի կարևոր է, դա ուղղակի դավաճանություն էր սեփական պետության նկատմամբ: Օրենքի գերակայությունը ցանկացած պետության հիմնաքարն է: Առաջին հերթին հենց օրենքի գերակայության նկատմամբ վերաբերմունքն է, որ պետք է գնահատի և չափի ցանկացած քաղաքական գործչի և պետական պաշտոնյայի գործունեությունը: Երբ բարձրաստիճան պաշտոնյան դեմ է օրենքի գերակայությանը և հեռանում է պաշտոնից այս պատրվակով, դժվար է պատկերացնել ավելի մեծ քաղաքական հանցագործություն, քան սա է: Ցավով կցանկանայի նշել, որ այս ամենը լուրջ հիասթափություն է առաջացրել ինձ մոտ:
Այս ամենի տրամաբանական շարունակությունը Գիորգի Գախարիայի կողմից քաղաքական կուսակցության ստեղծումն էր: Նրա կուսակցությունը չունի գաղափարական կամ հայեցակարգային հիմք և այն միանշանակ նախատեսված է որպես իրավիճակային գործիք իշխող թիմի համար, նույնիսկ փոքր թվով ընտրական ձայներ հավաքելու համար:
Իմ սիրած ասացվածքներից մեկը. Որոշ պատուհասներ օգտակար են: Ակնկալիք կար, որ Գախարիայի հրաժարականը կհանգեցնի քաղաքական ծանր ճգնաժամի: Սակայն, ինչպես տեսնում ենք, իշխող կուսակցության հզոր, առաջադեմ և փորձառու թիմը կարողացավ հեշտությամբ հաղթահարել դժվարությունները և ուժեղացնել պետական ինստիտուտները: Չնայած քաղաքականությունից հեռանալուց հետո փոխվել են երկու առաջատար պետական պաշտոնյաներ, պետությունը շարունակում է կայուն գործել:
Կարևոր է, որ իշխող կուսակցությունը կախված չէ անհատներից և այն ուժեղ է որպես միասնական թիմ, որը սիրում է երկիրը, ունի արժեքներ և ամուր պաշտպանում է պետության շահերը: Այս իմաստով «Վրացական երազանքի» ամբողջական հակատիպը «Ազգային շարժումն» է, որը, սկզբից մինչև վերջ, կախված է ծանր հանցավոր անցյալ ունեցող իր միանձնյա առաջնորդից: Բավական է, որ այս առաջնորդը հեռանա հասարակական տարածությունից, և նրա կուսակցությունը անմիջապես փլուզվի:
Հիմնական արդյունքներից մեկը, որին «Վրացական երազանքը» հասել է ինձ հետ և քաղաքականությունից իմ հեռանալուց հետո, հենց Վրաստանում անհատականության պաշտամունքի և մեսիականության արատավոր ավանդույթի ավարտն է: Ես խորապես համոզված եմ, որ իմ կողմից հիմնադրված կուսակցությունը շարունակելու է հաջողությամբ ապահովել պետության հզորությունը, ժողովրդավարական ինստիտուտների պաշտպանությունը, օրենքի գերակայությունը, ինչը պետության զարգացման անհրաժեշտ պայմանն է,- ասված է հայտարարության մեջ:
