Օլիգարխիկ ազդեցության դեմ պայքարում համընդհանուր մոտեցում չկա, և որոշ ծայրահեղ իրավիճակներում, ինչպիսիք են, օրինակ, պետության գրավումը, արմատական ​​միջոցները, անձնական բնույթի որոշ միջոցներ, կարող են լինել արդարացված, ժամանակավոր և հատուկ հիմքերով. նշված է Վենետիկի հանձնաժողովի հանձնարարականում, որը Վրաստանի իշխող կուսակցությունն անդրադառնում է «Ապաօլիգարացման մասին» օրենքի նախագծին։

Վենետիկի հանձնաժողովը կարծում է, որ դրանք պետք է լինեն լրացուցիչ միջոցներ, այլ ոչ թե այլընտրանքային համակարգային մոտեցման։

«Ընդունելով, որ օլիգարխիկ ազդեցության դեմ պայքարի համընդհանուր մոտեցում չկա, և որ որոշ ծայրահեղ իրավիճակներում, ինչպիսիք են, օրինակ, պետության գրավումը, արմատական ​​միջոցները, ինչպիսիք են անձնական բնույթի որոշ միջոցներ, կարող են արդարացված լինել ժամանակավոր և հատուկ հիմքերով, Վենետիկի հանձնաժողովը գտնում է, որ սա պետք է լինի լրացուցիչ միջոցներ, այլ ոչ թե այլընտրանքային համակարգային մոտեցմանը։ Սակայն, անհրաժեշտության դեպքում, նման միջոցները պետք է մշակվեն քաղաքական բազմակարծության և օրենքի գերակայության չափանիշներին լիովին համապատասխան։ Բացի այդ, պետք է լինեն հստակ իրավական չափանիշներ, որոշումներ կայացնող մարմնի անկախության ամուր երաշխիքներ և արդար իրավական գործընթաց։ Նման ենթադրությունները կարծես թե հակասում են այս օրենքների կառուցմանը։ Դրանում է թաքնված ապաօլիգարխացման օրենքների մեծ պարադոքսը իրենց ներկայիս տեսքով, եթե վարչակազմը և դատական ​​համակարգը բավականաչափ ուժեղ և անկախ են, որպեսզի աջակցեն նկարագրված «անձնական միջոցների» ընդունմանը, ապա այդ միջոցներն այլևս անհրաժեշտ չեն, քանի որ նախադրյալները բավարարված են, աշխատել, որպեսզի ավելի համակարգված և արդյունավետ ռազմավարություն լինի: Իսկ եթե հակառակն է, և վարչակազմն ու դատական ​​իշխանությունը «գրավված» են այն շահերից, որոնց դեմ ուղղված են պայքարելու «անձնական միջոցները», ապա նման միջոցներն անարդյունավետ են, քանի որ դրանք ընդունվում են ոչ գործադիր ակտերով, լիովին ենթարկվել է արդյունավետ դատական ​​վերահսկողության, և դա շատ վտանգավոր է մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության և օրենքի գերակայության համար։

Ներկայումս ապաօլիգարացման օրինագծի վերանայված տարբերակը չի կարող դիտարկվել որպես օլիգարխացման խնդրի ոչ ժողովրդավարական, ոչ էլ արդյունավետ պատասխան։ Այս առումով, Վրաստանի կառավարությունը, բացի «համակարգայինից», պետք է ապացուցի, թե ինչպես և որքանով են անհրաժեշտ անձնական միջոցները, որոնք մնացել են փոփոխված օրենքի նախագծում՝ օլիգարխիկ ազդեցությունը ոչ միայն մասնակի, այլ ամբողջությամբ հաղթահարելու համար։ Իսկապես, օլիգարխիկ ազդեցության դեմ արդյունավետ պայքարելու փոխարեն, ապաօլիգարխիզացիայի այս տեսակի օրենսդրությունը վտանգված է դառնալու վտանգավոր գործիք իշխանության մեջ գտնվողների ձեռքում՝ քաղաքական հակառակորդներին հետապնդելու համար: Քանի որ այս փուլում Վենետիկի հանձնաժողովը համոզված չէ, որ վերանայված օրինագծի փոփոխությունները կարող են վերացնել մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության և օրենքի գերակայության ոլորտում Եվրոպայի խորհրդի չափանիշների հետ անխուսափելի տարաձայնությունները», – ասվում է Վենետիկի հանձնաժողովի հայտարարության մեջ, ըստ որի՝ «Վենետիկի հանձնաժողովը եզրակացնում է, որ վերանայված օրենքի նախագիծը չպետք է ընդունվի, և անհրաժեշտ է համակարգված մոտեցում»։