Վասիլ Մաղլափերիձե - Շահարկումներ են գնում, ուզում եք դա անվանեք քաղաքական, ուզում եք, թիրախավորված, ուզեք թե չուզեք - շահարկումներ են, որտեղ յուրաքանչյուրն ունի իր նպատակները
Վասիլ Մաղլափերիձե - Շահարկումներ են գնում, ուզում եք դա անվանեք քաղաքական, ուզում եք, թիրախավորված, ուզեք թե չուզեք - շահարկումներ են, որտեղ յուրաքանչյուրն ունի իր նպատակները

Երբ մենք սկսեցինք «Հեռուստադպրոցը», Թինաթին Բերձենիշվիլին, Ռուսուդան Մանջգալաձեն, Թամար Ցիցիշվիլին և շատ մարդիկ, ովքեր «Հեռուստադպրոցում» էին, այդ թվում՝ ես, չէինք պատկերացնում, որ «Հեռուստադպրոցը» փակելը մի օր հանցագործություն կհամարվի։ Չէի պատկերացնում, եթե «Հեռուստադպրոցը» ունենար նման երկրպագուներ։ Ես իրավունք եմ վերապահում համարել այս կեղծավորությունը թե՛ խորհրդի անդամի, թե՛ հասարակության այն անդամների կողմից, ովքեր նույնիսկ հայհոյել են հեռուստատեսության ներկայացուցիչներին։ Սա իմ սահմանադրական իրավունքն է, բայց մենք հոմոսափիենս ենք, և դուք չեք կարող դա չհասկանալ:

Ուզում եմ կրկին շնորհակալություն հայտնել բոլոր այն աշխատակիցներին, ովքեր աշխատել են։

Մենք այսօր այստեղ չենք, որովհետեւ այսօր հայտնաբերեցինք բյուջեն։ Ցավում եմ, բայց այսօր մենք պատրաստվում ենք շրջանցել այս հարցը։ Պարոն Լաշա Տուղուշին նշեց շահարկում բառը: Մենք այսօր այստեղ ենք, որովհետև գրեթե մեկ շաբաթ է, ինչ շահարկումներ են ընթանում՝ ուզում եք դա անվանեք քաղաքական, ուզում եք՝ նպատակաուղղված, ուզում եք դա անվանեք շալվար հանած, թե շալվար հագած, շահարկումներ, որտեղ բոլորն ունեն սեփական նպատակները։

Ղեկավարությունը հանգիստ, հանդարտ, իր խնդիրներով մտցրեց բյուջեն։ Բյուջեն պարզ փաստաթուղթ չէ, և ես վստահ եմ, որ հոգաբարձուների խորհրդի յուրաքանչյուր անդամ կարդացել և հասկացել է այն իր հնարավորությունների սահմաններում: Անցավ ժամանակ, և հանկարծ, այս լուրը բռնկվեց: Ես շատ լավ դիտեցի այս գործընթացը։

Ղեկավարությունը ներկայացրեց երկրորդ բյուջեն, որը պակաս էր 6,5 միլիոնով։ Բանն այն է, ընկերներ, որ հանրային հեռարձակողը, ինչպես որ կա, խորհրդարանից պահանջել է օրենքով սահմանված գումարը, որն առանց համաձայնության եկել է բոլորից, և դրա նպատակային բաշխման հարցում համաձայնել կամ չհամաձայնել է ղեկավարության հետ։ Առաջին անգամ պարզվեց, որ մի քանի օրից բոլորովին անսպասելի պետք է հաստատվեր նոր 2004 թվականի բյուջեն: Այս մասին մի քանի անգամ ասել է Թինաթին Բերձենիշվիլին։ Եթե ​​խորհրդի որեւէ անդամ սա չի հասկանում, դա իր համար լուրջ խնդիր է, պետք է համապատասխան որոշում կայացնի եւ հետագայում չի կարողանա ճիշտ որոշում կայացնել, սա իմ անձնական կարծիքն է։ Եթե ​​նա չի կարողացել այդ ընթացքում գլուխ հանել ու խուսափել դրանից, դա առանձին խնդիր է։ Ես դեռ թույլ եմ տվել, որ դա սահի, քանի որ անհնար է, որ մարդ չհասկանա, որ այստեղ երկու տարբեր գործընթացներ կան։

Իրավիճակն այնպիսին չէր, որ բյուջեն ընդունենք, չընդունենք։ Մենք պետք է ստանայինք այս բյուջեն, որպեսզի ղեկավարությունը շարունակեր իր գործունեությունը։ Ղեկավարությունը կայացնում էր այն որոշումները, որոնք պետք է կայացներ, և դրանք նախապես չէր կարող կամ չպետք է կայացներ: Ես էլ խորհրդակցեցի, հավանաբար հոգաբարձուների խորհուրդը պետք է ինքնալուծարում հայտարարեր, որովհետեւ խորհրդարանն ասաց, որ 91 միլիոնի փոխարեն կլինի 85 միլիոն։ Ի՞նչ պետք է անի։ Մենք պետք է հավանություն տայինք, որ ղեկավարությունը շարունակի գործունեությունը: Չպետք է մոռանանք, որ տնօրենը մեր կողմից ընդունված մարդ է, կոպիտ ասած՝ արհեստավոր, որին տալիս ենք վերանորոգման աշխատանքներ, նյութեր, և հանկարծ ասեցինք, որ ոչ պաստառ կա, ոչ ներկ, ոչ էլ նյութ և դու արեցիր։ Իհարկե, դա կարելի էր անել ավելի լավ ձեւերով, կարելի էր ավելի արագ անել, բայց խորհրդարանն ընդունեց այն, ինչ ընդունեց, ասենք, որ մեծամասնության եւ փոքրամասնության միջեւ կոնսենսուս կար։

Ես նորից կանդրադառնամ այս հարցին, որպեսզի բոլորը լսեն՝ հոգաբարձուների խորհուրդը կանգնել է այս ընտրության առաջ՝ կամ պետք է ընդունեն այդ բյուջեն, կամ չընդունեն, առանց որևէ պայմանի: Այնուամենայնիվ, ղեկավարությունն աշխատեց, բյուջե կա, ոչ մի տեղ չի գնացել, ով կարող է կարդալ բյուջեն, այնտեղ ամեն ինչ պարզ է։ Հասկանալի է, որ սա վերաբերելու էր ծրագրերին, այլ բանի չէր կարող վերաբերել։

Ես խոսեցի բոլոր ցանկացողների հետ։ Ինչքան կարող էի մանրամասն պատմեցի՝ իմ դիրքորոշումը, ինչ տեղեկություններ ունեի այն ժամանակ, դուք տեղյակ էիք գործին, բայց դրա համար չէ, որ մենք այսօր այստեղ ենք, դա բոլորս գիտեինք ու նպաստելու բան չունեինք, ընկերներ։

Հիմա ասեմ գլխավորը, այն գործընթացը, որն այդքան ողբերգական չէի համարի, շարունակական աշխատանքային գործընթաց է, և ցանկացած հեռուստաընկերությունում նման շարժումներ են տեղի ունենում։

Ճիշտն ասած, որոշ խորհրդարանականներ, որոշ հասարակական կազմակերպությունների անդամներ, խորհրդի անդամներ և որոշ մարդիկ որոշեցին, որ հիմա ժամանակն է սկսել շահարկումներ անել, ինչ-որ բան անել կամ վարկաբեկել ինձ։

Ես ձեզ կասեմ, թե ինչպես է այն բաժանվում յուրաքանչյուրին, դուք կճանաչեք անուն-ազգանունը։ Դա սկսվեց նրանից, որ շոուները փակվում են քաղաքական դրդապատճառներով։ Ջահել եք, զրահապատ «Պոտյոմկին» կար՝ տղերք, բորշի մեջ որդեր կան, սա դասական օրինակ է, թե ինչպես պետք է սկսվեր հեղափոխությունը, թեպետ եթե գիտեք, էդ բորշի մեջ որդ չկար։ Այստեղ ավարտվում է Գորգիլաձեի ծրագիրը։ Ես շատ ուշադրությամբ հետևեցի այս գործընթացին, ամեն ինչ գիտեի և հանրությանը, խորհրդի յուրաքանչյուր անդամի ողջ պատասխանատվությամբ կասեմ՝ ինչ ուզում էր, այնքան գիտեր, միգուցե չէր ուզում և չէր ուզում գիտելիք ունենալ: Հետո աստիճանաբար պարզվեց, որ այն չի դիմանում փաստարկներին, ոմանք դիտել են այս հաղորդումը, ոմանք նույնիսկ չեն տեսել, այսօր էլ պարզ դարձավ, որ քաղաքական նպատակահարմարությունից ելնելով փակվելու մասին խոսելը, մեղմ ասած, աբսուրդ է։

Հեռուստատեսությունում 1100 մարդ կա, և հեռուստատեսության ղեկավարությունը չի կարող այդքան հեշտությամբ խոսել, ինչպես ցանկացած մարդ։ Նա չի կարող այնքան հեշտությամբ խոսել, որ իրեն դուր գա կամ չսիրի որոշակի հաղորդում։ Եթե ​​ինձ մարդ հարցնի, հոգաբարձուների խորհրդի անդամն էլ պետք է ունենա էթիկայի կանոնագիրք։ Ինձ համար պարզ չէ, բայց հոգաբարձուների խորհուրդը հրաժարվել է ընդունել էթիկայի կանոնները, այս օրենսգիրքը վերաբերում է միայն աշխատողներին, բայց դեռ պետք է լինի ներքին էթիկա։ Այնուհետև եկավ զրպարտության, ահաբեկման և մարդկանց քարկոծելու հեղեղը: Այս պահին խորհրդի անդամի յուրաքանչյուր բառ ունի տասնապատիկ նշանակություն:

Հետո սկսվեց, որ ինչ-որ մեկին շատ է դուր գալիս «Հոպլան», բայց այս պրոցեսն էլ գնում է բուլիինգի տեսքով։

Մի վտանգավոր միտում կասեմ՝ խորհրդի անդամներ, բոլոր աշխատակիցները պետք է իմանան, թե ինչու են շահարկումները, որովհետև աշխատակիցները կարող են գայթակղվել, եթե ինձ հետ ինչ-որ բան պատահի, ես միշտ կթաքցնեմ, քանի որ ինձ փակել են քաղաքական հողի վրա։ Եթե ​​խորհուրդը ճիշտ դիրքորոշում չընդունի, կարող ենք կառավարման համալիր ստանալ։ Ղեկավարությունը կայացրեց ամենադժվար և ոչ ճշգրիտ որոշումները, անձամբ ինձ համար շատ դժվար կլիներ նման որոշում կայացնելը։

Հաճախ չէի կարողանում հասկանալ, թե խորհրդի անդամն ինչ է հարցնում, քանի որ մենք հավաքվել ենք քաղաքական դրդապատճառներով։ Այսօր լսածս հիմնական մեղադրանքն այն է, որ բյուջեում «հեռուստադպրոց» գրված չէ, դրան էլ կպատասխանեմ։ Երբ «հեռուստադպրոցը» ստեղծվեց կոնկրետ կարիքների համար, հետո զարգացավ, հետո մտածվեց, թե ինչպես զարգանա, այս զարգացումը ֆինանսների կարիք ուներ։ Հիմա մենք ունենք երեք տարվա բյուջե, ու պարզ է, որ այս եռամյա բյուջեում «հեռուստադպրոցի» տեղ չկա։ Ձգողության օրենք է, մարդ ինչքան էլ ուզի, օդում չի կարող թռչել, կընկնի։

Խորհրդարանի անդամները, հասարակական կազմակերպությունները, հրատարակությունները, վարչության անդամները մանիպուլյացիաներ են անում՝ այստեղ, մինչդեռ Հանրայինի բյուջեն այսպիսին է, երբ բյուջեն 110 մլն.: Ես հիմնավոր կասկած ունեմ, որ խորհրդի անդամ կամ անդամներ ներգրավված են եղել դրա ստեղծման մեջ, ինչպես գրված է: 110 միլիոնը բյուջե չէ, դա պետք է իմանա խորհրդի անդամը։ Մնացածը, mona.ge-ի ու մնացածի հավատացողները թող կպցնեն ճակատին, էլի գիրք չեն կարդում ու էս մեկը կարդա։ Տեղեկատվություն տալը, տեսեք, թե ինչ է, դժվար է, և ես այդ կարգի ղալմաղություն եմ համարում, անկախ նրանից, թե ումից է: Ես դա չեմ արժեւորում, մարդկությունն այդպես է գնահատում, դա սկսվեց Նոյից:

Մուտքագրվեց 91 մլն բյուջե, հետո մտցվեց 85 մլն բյուջե։ Այսօր հարցնում ենք, թե ինչու մեզ չբացատրեցիք, ղեկավարությունը չէր կարող դա անել, քանի որ բյուջեն պետք է հաստատվեր խորհրդի կողմից։

Վարչության հարգելի անդամներ, դուք չեք 91 մլն բյուջեի ներդրողը, ինչո՞ւ չեք ապացուցում։ Ես, այսպես թե այնպես, աջակցություն էի ակնկալում։ Ես մեկ տարի ունեի աշխատելու խորհրդարանում, երկրորդ տարին այցելել էի հանձնաժողովներ, հաճախ էր նշվում, և գործընկերներից ու ընկերներից լսում էիք, որ այս ալիքն ամբողջովին փակ է, ես հիշում եմ կոնկրետ մարդկանց ու դեմքերի, ովքեր դա պնդում էին։

Եթե ​​ինձ հարցնեք, թե խորհրդի նիստում պետք է բարձրացվեր Թինաթին Բերձենիշվիլիի վստահության հարցը, ես ձեզ ասում եմ՝ այո, ես վստահություն եմ հայտնում Հանրային հեռարձակման գլխավոր տնօրենին։ Քաղաքականություն չկար, դա նոր իրավիճակի վրա հիմնված գործընթաց էր։ Ես իսկապես հուսով եմ, որ մարդիկ, ովքեր ստեղծել և վարել են այս հաղորդումները, կշարունակեն դա անել Թինաթինիի ղեկավարությամբ:

Մենք ունենք մեկ այլ մեծ վտանգ՝ սոցցանցերի սխալ օգտագործումը, «Ֆեյսբուք»-ով շատ հեշտ դարձավ մարդ քարկոծելը: Ես սովոր եմ դրան, այնքան խորն է իմ անհարգալից վերաբերմունքը կեղտ տարածող կայքերի նկատմամբ, դա ինձ վրա չի ազդում: Թինաթին Բերձենիշվիլին համապարփակ ներկայացրեց բոլոր հարցերը, ես ոչ մի հարց չունեմ, և վստահ եմ, որ այս թիմը լավ ու համակողմանի կկատարի առաջադրանքները և դեռ շատ հետաքրքիր հաղորդումներ կանի։