Քաղաքացիական հասարակության գոյություն ունեցող Ֆրանկենշտեյնյան մոդելը անհեռանկարային է, և թափանցիկության օրենքի կիրառումը լավ մեկնարկային կետ է այս խնդրի լուծման համար,- այս մասին սոցցանցում գրում է Վրաստանի խորհրդարանի նախագահ Շալվա Պապուաշվիլին։

Ըստ Պապուաշվիլիի, գաղափարական կոնֆորմիզմը և թափանցիկության բացակայությունը տարբերում են տոտալիտար հասարակությունը իսկապես ժողովրդավարականից:

«Անցյալ շաբաթ վրացական «Քաղաքացիական հասարակությունը», այսինքն՝ դրսից ֆինանսավորվող հասարակական կազմակերպությունները, ահաբեկել և հետապնդել են իրենց իսկ անդամ «Սիրցխվիլիա» կազմակերպությանը։ Այս կազմակերպությունը նախկինում պատրաստակամություն էր հայտնել թափանցիկության օրենքին համապատասխան բացահայտելու իր ֆինանսավորումը, սակայն ահաբեկման համատարած քարոզարշավի արդյունքում նա հետ քաշվեց, փոխեց որոշումը և անգամ աշխատանքից ազատեց կազմակերպության տնօրենին։ Այս իսկապես ամոթալի դրվագը հստակ ցույց է տալիս օտարերկրյա ֆինանսավորվող ՀԿ-ների փակ մտածողությունը, մոլեռանդությունն ու ատելությունը: Ուղիղ ասենք. արհեստական ​​քաղաքացիական հասարակություն ստեղծելով, ամերիկյան և եվրոպացի դոնորները Վրաստանում ստեղծեցին Ֆրանկենշտեյնի հրեշին, որը մինչ այժմ անվերապահորեն հարձակվում էր պետության վրա, իսկ հիմա էլ սեփական շարքերում մարդակերության է ենթարկվում։ Սա արհեստական ​​քաղաքացիական հասարակության ստեղծման չնախատեսված հետեւանք է, որը, ի տարբերություն պետական ​​ինստիտուտների, հաշվետու չէ ժողովրդին։ ՀԿ-ների մեծ մասը կախված է արևմտյան ֆինանսավորումից և հոգ չի տանում սովորական քաղաքացիների կամ տեղական դոնորների հետ կապվելու և բնակչության կարիքներն արտացոլող ծրագրեր իրականացնելու համար: Ամենևին էլ զարմանալի չէ, որ նման ստեղծագործությունը՝ արևմտյան փաթեթավորման տակ, բոլշևիկյան վարքագծի նշաններ է ցույց տալիս։ Ժողովրդավարությունը զարգանում է բազմակարծ և բազմազան հասարակության մեջ: Գաղափարախոսական համապատասխանությունը և թափանցիկության բացակայությունը տարբերում են տոտալիտար հասարակությունը իսկապես ժողովրդավարականից: Ցավոք, վրացական «քաղաքացիական հասարակությունը», իր թաքնված արտասահմանյան ֆինանսավորմամբ, նեղ սահմանված համոզմունքներով և ահաբեկման և բռնության հակվածությամբ, ավելի շատ նման է առաջինին, քան երկրորդին: Օտարերկրյա ֆինանսավորվող ոչ կառավարական կազմակերպությունները նախընտրեցին փակվել իրենց մեջ և ստեղծել միատարր, սահմանափակ և մասնատված համայնք: Սա չի նպաստում բազմակարծությանը կամ ժողովրդավարությանը: Ահաբեկելը, վիրտուալ բռնությունը, գաղափարների գրաքննությունը, իրականության անտեղյակությունը, մարդկանց կարիքների ժխտումը դարձել են նրանց բնորոշ վարքագիծը։ Վանդալիզմը այս վարքագծի հատկապես հեգնական մասն է: Մի կողմ թողնենք, որ վանդալիզմը չի տեղավորվում եվրոպական նորմերի ու արժեքների մեջ։ Իրական զավեշտն այն է, որ ֆինանսավորումը, որը թույլ է տալիս այս վանդալիզմը, ինչպես, օրինակ, անցյալ շաբաթ խորհրդարանի շենքի գրաֆիտին, համարվում է «ժողովրդավարության օգնություն» Վրաստանին: Սա «Սիրցխվիլիա» կազմակերպության գործունեության միայն մեկ դրվագ էր, որը նախկինում խրախուսել ու ռոմանտիզացրել էր ոստիկանների վրա «մոլոտովի կոկտեյլներ» նետելը։ Հիշեցնենք, որ նման վանդալիզմի արդյունքները պետք է շտկվեն Վրաստանի բյուջեով։ Ի դեպ, լավ կլիներ, որ դոնորներն իրենց դրամաշնորհային հայտերում առանձին սյունակ հատկացնեին՝ շտկելու այն քաոսը, որը թողնում է «Ժողովրդավարական օգնությունը» Թբիլիսիի փողոցներում»,- գրել է Պապուաշվիլին։

Խորհրդարանի նախագահի կարծիքով, մեկ այլ հեգնական կողմ, որն ավելի վնասակար է, քան վանդալիզմի և ժողովրդավարության շփոթությունը, այն է, որ դոնորները հիացած են դրանց ստեղծմամբ և անքննադատորեն ընդունում են ՀԿ-ների գործողություններն ու կարծիքները։

«Այն, որ արհեստական ​​«քաղաքացիական հասարակությունը» չի արտահայտում ժողովրդի շահերն ու հասարակության կարիքները, աննկատ է մնում դոնորների կողմից։ Ցավոք սրտի, դոնորներն իրենք են դարձել ֆինանսավորվող կազմակերպությունների պատանդը։ ՀԿ-ները ստեղծել են կլան (իրենց սիրելի տերմինն օգտագործելու համար)՝ մանիպուլյացիայի ենթարկելու ֆինանսավորողներին: Սպասման և իրականության, մտադրությունների և արդյունքների, սկզբունքների և մանիպուլյացիայի միջև ընկած հատվածը դրսից ֆինանսավորվող ՀԿ-ներին հանգեցրել է արմատականության՝ շատ նմանվելով մեր անմիաբան ընդդիմադիր կուսակցություններին: Դոնորները պետք է ստանձնեն պատասխանատվության իրենց բաժինը: Ժամանակն է վերանայելու քաղաքացիական հասարակության ֆինանսավորման և հաշվետվողականության շուրջ ստեղծված իրավիճակը: Թափանցիկությունն ու երկխոսությունը վճռորոշ կլինեն այս հանգույցը բացելու համար: Քաղաքացիական հասարակությանն առանց քննադատության ընդունելը սխալ էր: Եթե ​​թափանցիկության, բազմակարծության և մրցակցության դեմոկրատական ​​սկզբունքներն ինչ-որ բան են նշանակում, ապա դրանք պետք է դիմեն հասարակական կազմակերպություններին այնքան, որքան այլ հասարակական դերակատարներին և պետական ​​կառույցներին: Քաղաքացիական հասարակության ներկայիս Ֆրանկենշտեյնյան մոդելը անհեռանկարային է: Թափանցիկության օրենքի կիրառումը լավ մեկնարկային կետ է այս խնդրի լուծման համար»,- գրել է Պապուաշվիլին։