Ռուսաստանի պահանջները հաշվի առնելով, քաղաքականությունը չի տանում մեզ դեպի դեէսկալացիայի, ընդհակառակը, Ռուսաստանն ավելի համոզված է, որ կարող է ներխուժել հարևան երկրների տարածք. Կատաժինա Պիսարսկա
Ռուսաստանի պահանջները հաշվի առնելով, քաղաքականությունը չի տանում մեզ դեպի դեէսկալացիայի, ընդհակառակը, Ռուսաստանն ավելի համոզված է, որ կարող է ներխուժել հարևան երկրների տարածք,- այս մասին Վրաստանի Առաջին ալիքի հետ զրույցում հայտարարել է Եվրոպական դիվանագիտության ակադեմիայի նախագահ և Վարշավայի անվտանգության ֆորումի նախագահ, պրոֆեսոր Կատաժինա Պիսարսկան: Նրա խոսքով՝ ՆԱՏՕ-ին նոր անդամների ընդունումը պետք է որոշեն միայն ՆԱՏՕ-ի դաշնակիցներն ու հավակնորդ երկրները, իսկ Ռուսաստանը վետոյի իրավունք չունի։
«Հարցն այն է, թե ինչու պետք է քննարկենք այս այսպես կոչվածը վետոյի մեխանիզմը, որը խանգարում է Ուկրաինային և Վրաստանին միանալ դաշինքին։ Ե՛վ Վրաստանը, և՛ Ուկրաինան համարվում են ՆԱՏՕ-ի անդամ դառնալու ցանկացող երկրներ։ Երկու երկրներն էլ խնդրեցին Դաշինքի անդամակցության գործողությունների ծրագիր, որի շուրջ նրանց մերժեցին 2008 թվականին: Հետո Գերմանիան ու Ֆրանսիան ասացին, որ պետք չէ նյարդայնացնել Ռուսաստանին, բայց այս մերժումից մի քանի ամիս անց տեսանք, որ Ռուսաստանը ներխուժեց Վրաստան։ Սա նշանակում է, որ Ռուսաստանի պահանջները հաշվի առնելու քաղաքականությունը դեէսկալացիայի չի հանգեցնում։ Ընդհակառակը, նման մոտեցումն ավելի է համոզում Ռուսաստանին, որ կարող է ներխուժել հարևան երկրների տարածք։ 2014 թվականին Ղրիմի բռնակցումը և Դոնբասի պատերազմը մեզ ցույց տվեցին Ռուսաստանի իրական մտադրությունները։ Ուստի, ՆԱՏՕ-ի ընդլայնման հարցը քննարկելիս ռուսական գործոնը հաշվի առնելը սխալ եմ համարում։ ՆԱՏՕ-ին անդամակցությունը պետք է որոշեն միայն ասպիրանտ երկրները և դաշինքի անդամները»,- ասել է Վարշավայի անվտանգության ֆորումի համանախագահը։
Պիսարսկան կարծում է նաև, որ Վրաստանն ու Ուկրաինան դաշինքին միանալու համար անհրաժեշտ է, որ ՆԱՏՕ-ն սկսի քննարկել երկու երկրների այն տարածքների ապագան, որոնք ներկայումս օկուպացված են Ռուսաստանի կողմից։
«Վրաստանի և Ուկրաինայի դեպքում կա ևս մեկ խնդիր, որը ստեղծվել է Ռուսաստանի կողմից: Ռուսաստանը փաստացիորեն վերահսկում է երկու երկրների մեծ մասը: Նա ստեղծել է այսպես կոչված Գորշ գոտիներ և խախտում այս երկու երկրների տարածքային ամբողջականությունը։ Այժմ հարցն այն է, թե արդյոք ՆԱՏՕ-ն պետք է որպես նոր անդամ ընդունի այն երկրներին, որոնք լիարժեք վերահսկողություն չունեն սեփական տարածքի վրա: Կարծում եմ, այս հարցի հասցեատերը Ուկրաինայի և Վրաստանի կառավարությունների անդամներն են, քանի որ նույնիսկ սցենարի դեպքում, եթե վաղը Ուկրաինան անդամակցի ՆԱՏՕ-ին։ Դաշինքը դեռ չի կարող երաշխավորել Դոնբասի կամ Ղրիմի անվտանգությունը։ Ի՞նչ կլինի Աբխազիայի և «Հարավային Օսիայի» դեպքում։ Ի՞նչ քաղաքական հետևանք է սա. Սա մեծ քաղաքական մարտահրավեր կլինի Վրաստանի և Ուկրաինայի համար։ Այսպիսով, կարծում եմ, որ սա քննարկման հաջորդ փուլն է, որը ոչ ոք չի համարձակվում սկսել։ Կարծում եմ, որ անհրաժեշտ է քննարկել այդ հարցերը դաշնակիցների և հավակնորդ երկրների միջև, այլապես։ Եթե կոնկրետ առաջարկներ չլինեն, ՆԱՏՕ-ին Ուկրաինայի և Վրաստանի անդամակցության շուրջ քննարկումը կավարտվի։ Ռուսաստանն այժմ փորձում է անգամ նման քննարկում չսկսել»,- ասել է Պիսարսկան։
