***
ცა ელავს.
სამოთხის
საზღვარებს
ნიშნავენ
ღმერთები…
***
წავიდა წვიმა,
თითქოს ანდერძად დაუტოვა
ტყეს სოკოები…
***
ახლა რომ კაცი მოკლა,
იმ თოფით ოდესღაც
შვილის მოვლენა
ამცნო სამყაროს.
***
ადრე ამ ველზე,
გვირილების
თეთრ ზღვას
ქარი არწევდა,
ახლა თოვლი დევს,
უკან მორჩენილი
მათი ყვავილობის ლანდი…
ბებო
წავიდა ბებო,
ახლა ხურმები,
ვაშლები,
ლეღვები,
გარგარები,
ხეებზე ხმებიან ჩირებად…