პირველი საღამო

შიშველი იყო თითქმის სრულებით

და მაღალი და ურცხვი ხეები

სარკმელს მაცდურად უფათურებდნენ

თავისი გრძელი ტოტებ-ხელებით.

ის იფარავდა ხელით სიშიშვლე

ს ჩემს მაღალ სკამზე მჯდომარე კოხტად,

იატაკზე კი ტერფი მისივე

ვნებისმომგვრელად ჩანდა და თრთოდა.

და ვუცქეროდი სხივებს ცვილისფერს –

ულაციცებდა როგორც არილი

ღიმილში მას და შუქი იგივე

ვარდისფერ მკერდზე აჩნდა ხალივით.

მე ვუკოცნიდი წვივ-კოჭებს ნაზს და

სიცილ-კისკისი ღიმს მოყოლილი

ისმოდა რაღაც გალობის მსგავსად

და წკრიალებდა თითქოს ბროლივით.

მოხდენილი და თეთრი ფეხები

შეფარებული პერანგს ნახევრად;

მწველი სიცილი, ასე აღმგზნები,

მიხმობდა: „მოდი!“ – ძალას მმატებდა.

ვკოცნიდი, ის კი თრთოდა საბრალოდ,

ვეწაფებოდი ტკბილ-ბადაგიანს

და თავი უკან რომ გადააგდო,

„ასეო, ასე უფრო კარგია!

ო, ერთი წუთით, ჩემო ბატონო…“

ვკოცნიდი მკერდზე უკვე გიჟივით –

ცეცხლს მიკიდებდა, ისე მატკბობდა –

ნაზ ოხვრაში და სიცილ-სიცილში…

შიშველი იყო თითქმის სრულებით

და მაღალი და ურცხვი ხეები

სარკმელს მაცდურად უფათურებდნენ

თავისი გრძელი ტოტებ-ხელებით.

***

ეს ალმეაა?^*.. სილურჯე რომ გადაიშლება,

გაქრება როგორც ყვავილები – ცეცხლ-ალისფერად.

ამ მშვენიერ და ამ კაშკაშა სივრცის წინაშე

ვგრძნობთ ვრცლად განფენილ ქალაქისას სუნთქვა-სინათლეს!

რა ლამაზია! რა საამო! და რა კარგია

მეთევზე ქალი, კორსერის ხმა, ო, რა ჰანგია!

თუმცა მიყუჩდნენ, ეს ნიღბები მაინც სხვა გეშით

ელტვიან ლხენას ზღვის ღამეულ სიხალასეში.

—————————————–

^*ალმეა – აღმოსავლელი მოცეკვავე ქალი

თარგმნა თემურ ჩხეტიანმა

(პწკარედი ფრანგულიდან ქეთევან კოკოზაშვილისა).